تعیین نقش سبک زندگی اسلامی، مطلوبیت اجتماعی و خود کارآمدی بر شادکامی و سلامت روان در دانشجویان

مقدمه: شادی به عنوان یکی از توانایی های ذهن انسان نقش عمده ای در نوآوری و حل مشکلات بشری بر عهده دارد. لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش سبک زندگی اسلامی، مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی و سلامت روان دانشجویان بوده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کاربردی، از نوع مطالعات همبستگی بود. ۱۵۰ دانشجو از بین جمعیت دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز زاهدان در سال تحصیلی ۹۷- ۹۸ به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و اطلاعات مربوط با استفاده از پرسشنامه های سبک زندگی اسلامی کاویانی (۱۳۸۸)، مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو (۱۹۶۴)، خودکارآمدی شوارترز و جروسالم (۱۹۹۲) و شادکامی آکسفورد (۱۹۹۹) جمع آوری گردید. به منظور بررسی داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار Spss استفاده شد.   یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین سبک زندگی اسلامی با شادکامی ( ۰.۲۷=r) در سطح ۹۹ درصد اطمینان وجود دارد. همچنین رابطه مثبت و معناداری بین مطلوبیت اجتماعی (۰.۵۲-=r) و خودکارآمدی (۰.۳۳=r)  با شادکامی دانشجویان در سطح ۹۹ درصد اطمینان وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به قابل آموزش بودن شادکامی و نقش مهم آن در بهبود روانی و سلامت فرد، سیستم آموزشی و برنامه ریزان آموزش و پرورش باید در مطالعات علمی و تدابیر آموزشی به آن توجه ویژه ای داشته باشند.  

Keywords:

Islamic Lifestyle , Social Desirability , Self-Efficacy , Happiness , Mental Health , Students. , سبک زندگی اسلامی , مطلوبیت اجتماعی , خودکارآمدی , شادکامی , دانشجویان.