شناسایی الگوهای تاثیر سرمایه اجتماعی بر تاب آوری خطرهای روزمره در سکونتگاه های غیررسمی؛ نمونه موردی: محله ملازینال در تبریز

هدف از این مقاله شناسایی الگوهایی از تاثیر سرمایه اجتماعی خانواده ها بر روی تاب آوری آن ها در برابر خطرات روزمره در محله ملازینال تبریز است. خطر در این تحقیق نه بر مبنای پیش فرض های قبلی، بلکه براساس تعریف خود ساکنین از خطر تعیین شده است. داده های این مقاله با کمک نظریه زمینه ای ساختارگرا و با استفاده از ۵۵ مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری و تحلیل شده اند. چهار الگو از ارتباط سرمایه اجتماعی خانواده ها با تاب آوری به دست آمده است؛ هسته های منفرد؛ حمایت کم هزینه یا بی هزینه محدود محلی؛ حمایت پرهزینه محدود محلی؛ و حمایت همکارانه محلی. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ ۱) اصلی ترین سرمایه اجتماعی، در مواجهه با خطرها نوع درون گروهی آن است. ۲) طول مدت اسکان فرد و همسایه ها بر قوی تر شدن سرمایه اجتماعی و در نتیجه بر امکان تکیه بر سرمایه اجتماعی در مواجهه با طیف وسیع تری ازخطر ها تاثیر می گذارد. ۳) سرمایه اجتماعی ارتباطی منجر به برخوردار شدن عده ای از منافع خاصی شده که دیگر گروه ها از این منافع محروم مانده اند.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , تاب آوری , خطر روزمره , سکونتگاه های غیررسمی , محله ملازینال