تاثیر دویدن نیمه ماراتن بر تغییرات نشانگرهای قلبی تروپونین-T، پپتاید ناتریورتیک-B و ST۲ دوندگان استقامت میانسال

مقدمه و هدف: دوهای استقامت با بروز تغییرات ساختاری، عملکردی و التهابی قلبی - عروقی همراه است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر دو نیمه­ ماراتن بر میزان تغییرات نشانگرهای آسیب قلبی - عروقی پپتایدناتریورتیک نوع- B، آمینوترمینال (NT-pro BNP)، (ST۲) و تروپونین- T(hs-cTn) انجام شد.  مواد و روش ­ها: در این مطالعه ۸۰ دونده ماراتن مرد میانسال تمرین­ کرده غیرنخبه (میانگین سن ۶±۴۰ سال، وزن ۸±۷۶ کیلوگرم، قد ۸±۱۷۷ سانتی متر و میانگین شاخص ­توده بدن ۲±۲۴ کیلوگرم/مترمربع) به صورت داوطلبانه شرکت کردند. نمونه­ های خون در سطح پایه (۲۴-۴۸ ساعت قبل از مسابقه)، پس از مسابقه (۱-۲ ساعت پس ازمسابقه) و ۴۸ ساعت پس از مسابقه جمع ­آوری شدند. مسابقه در مسیر پیست دوچرخه­ سواری چیتگر به مسافت ۲۱ کیلومتر برگزار گردید. میانگین سال تمرین آزمودنی­ های این مطالعه ۷ سال، میانگین ساعت تمرین هفتگی ۶ ساعت و میانگین زمان مسابقه ۶±۱۰۴ دقیقه بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر و آزمون های هبستگی و رگرسیون استفاده شد. سطح معنی­داری آزمون­ ها P≤۰.۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج آماری نشان داد که میزان تغییرات با افزایش ۳/۱ در NT-proBNP، ۶/۱ در ST۲ و ۱۶ برابر در  hs-TnTبلافاصله پس از مسابقه همراه است (P<۰.۰۵). در نتایج ۴۸ ساعت پس از مسابقه نیز یک رابطه معکوس و معنادار بین ساعات تمرین هفتگی با میزان افزایش ST۲  مشاهده گردید (P<۰.۰۵). همچنین یک رابطه مستقیم و معنادار بین زمان پایان مسابقه و میزان افزایش hs-TnT (P<۰.۰۵) و یک رابطه مستقیم و معنادار بین زمان پایان مسابقه و میزان تغییرات ST۲ نشان داده شد (P<۰.۰۵).   بحث و نتیجه ­گیری: چنین به نظر می رسد که شرکت در رویدادهای استقامتی از طریق مسیرهای مختلف باعث بروز نشانگرهای آسیب سیستم قلبی - عروقی می گردند. لذا افزایش غلظت این نشانگرها ممکن است خطر بروز سکته­ های قلبی و مرگ­ های ناگهانی قلبی ورزشی در ورزشکاران بدون علائم بیماری قلبی - عروقی را افزایش دهد.

Keywords:

Cardio damage , half Marathon , ST۲ , Troponin-T , NT-proBNP , آسیب قلبی , نیمه ماراتن , ST۲ , تروپونینT- NT-proBNP