بکارگیری فناوری نانو در سبک سازی بیولوژیکی ته مانده ی برج تقطیر در خلا

افزایش فرآورده های سنگین نفتی از جمله ته مانده ی برج تقطیر در خلا، و کاهش منابع سوخت های فسیلی، بیش از پیش نظرها را به سمت تبدیل برش های با وزن مولکولی بالای این ترکیبات به محصولات با ارزش جلب کرده است. در حال حاضر برای سبک سازی ته مانده ی برج تقطیر در خلا از روش های فیزیکی و شیمیایی استفاده می شود. اغلب این روشها هزینه ی بالا و مشکلات زیست محیطی عدیده ای به دنبال دارند، در حالی که تیمار بیولوژیک می تواند به عنوان روش ارزان، و زیست سازگار مورد بررسی قرار گیرد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر افزایش سطح تماس ته مانده ی برج تقطیر در خلا در فاز آبی به وسیله ی پراکندگی مکانیکی، روی رشد میکروبی در فرمانتور حبابدار می باشد. به این منظور، از یک مخلوط میکروبی بومی با قابلیت مصرف ته مانده ی برج تقطیر در خلا به عنوان تنها منبع کربن استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش با افزایش زمان هموژناسیون، مقدار کمتری از ته مانده ی برج تقطیر در خلا در دمای C°۴۰ تاثیر منفی بر رشد میکروبی داشت. نمونه ی حاوی ۵. ته مانده ی برج تقطیر در خلا برای فرمانتاسیون در دمای C°۳۰ استفاده شد، و ۵۷ درصد کاهش در ویسکوزیته ی آن در اثر فرآیند سبک سازی بیولوژیک دیده شد. در حالی که هموژناسیون تاثیر معناداری روی کاهش ویسکوزیته نداشت.

بکارگیری فناوری نانو در سبک سازی بیولوژیکی ته مانده ی برج تقطیر در خلا Keywords:

ته مانده ی برج تقطیر در خلا , هموژناسیون , رشد میکروبی , سبک سازی بیولوژیک