این جستار در ارتباط با نقش عناصر گیاهی در اشعار عامیانه ی
بختیاری است؛ همه ی شاعران بعضا گمنام
بختیاری از آنجایی که خود در دامان
طبیعت رشد و نمو یافتند، کمابیش به این عناصر اشاره هایی داشته اند. با اندکی تیزبینی و دقت، روح صمیمت در این اشعار هویدا می شود زیرا شاعران آنها بواسطه ارتباط همیشگی با
طبیعت آن را می فهمیده و درک کرده اند، عناصر طبیعی نظیر، آب و گیاه،
گل ها و درختان و... در این اشعار جان گرفته و حرکت می کنند؛ این موئلفه ها، همانهایی هستند که شاعران زاگرس تبار، آنها را تجربه کرده و با آنها ازتباط برقرار کرده اند.
گل ها و
گیاهان در تصویرگری های شاعرانه و بیان عواطف و احساسات مردم
بختیاری جایگاه والایی دارد. در این مقاله کوشیده شده تا نقش
گیاهان و کارکردهای آن بررسی و تحلیل شود.
بختیاری ها، گاهی به
گیاهان شخصیت انسانی می دهند، گاهی آن را به عنوان هدیه و سوغات و زمانی هم عاشقانه آن را دوست دارند.