اثربخشی درمان شناختی رفتاری در اضطراب و تحمل پریشانی بیماران عروق کرونر قلبی

مقدمه و هدف: اضطراب و کاهش تحمل پریشانی از مشکلات بیماران عروق کرونر قلبی هست که می­تواند باعث پیامدهای منفی فیزیولوژیکی و روان شناختی شود، بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری در اضطراب و تحمل پریشانی بیماران عروق کرونر قلبی بود. روش کار: در یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با دوره پیگیری، از جامعه آماری که شامل تمامی بیماران مبتلابه اختلال عروق کرونر مراجعه کننده به مرکز تخصصی بیمارستان شهید لواسانی تهران در تابستان سال ۱۴۰۰ بودند، تعداد۳۰ نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های اضطراب بک و همکارانش (۱۹۸۸) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵) بودند که به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری روی هر دو گروه اجرا شد. درمان شناختی رفتاری الیس و بک در ده جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش انجام شد اما گروه گواه درمان معمول را دریافت نمودند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی و نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ در سطح معناداری ۰٫۰۵ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و گواه در پس آزمون در متغیرهای اضطراب (۰٫۰۰۱>p) و مولفه های تحمل پریشانی (۰٫۰۰۱>p) تفاوت وجود داشت، همچنین در دوره پیگیری نتایج پایدار بود (۰٫۰۰۱>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، درمان شناختی رفتاری در کاهش اضطراب و افزایش تحمل پریشانی بیماران عروق کرونر قلبی موثر بود، لذا می توان از آن به عنوان روش درمانی مکمل در کنار روش های پزشکی در راستای ارتقای وضعیت روانشناختی (کاهش اضطراب و افزایش تحمل پریشانی) بیماران عروق کرونر قلبی استفاده نمود.  

اثربخشی درمان شناختی رفتاری در اضطراب و تحمل پریشانی بیماران عروق کرونر قلبی Keywords:

Cognitive-behavioral therapy , Anxiety , Distress Tolerance , Coronary arteries. , درمان شناختی رفتاری , اضطراب , تحمل پریشانی , عروق کرونر قلبی.