اثربخشی آموزش گروهی مهارت های زندگی بر شدت نشانگان افسردگی و تاب آوری زنان افسرده قشرآسیب پذیر حاشیه نشین شهری

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های زندگی بر شدت نشانگان افسردگی و تاب آوری زنان افسرده قشر آسیب پذیر حاشیه نشین شهری بود. برای این منظور، از بین زنان قشر آسیب پذیر حاشیه نشین شهری، استان قم که جهت دریافت خدمات واحد سلامت روان به یکی از مراکزخدمات جامع سلامت شهری مراجعه نموده بودند، به صورت نمونه در دسترس (غیر تصادفی) ۶۰ نفر داوطلب شرکت در دوره شدند، پرسشنامه افسردگی بک و تاب آوری کونور و دیویدسون برای آنان اجرا شد و سپس ۲۸ نفر از بین این ۶۰ نفر که نمره مقیاس افسردگی آنان در دامنه ۱۴ تا ۵۴ قرار گرفت به صورت تصادفی ۱۴ نفر در گروه آزمایش و ۱۴ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. در آموزش های مهارت های زندگی از بسته آموزشی مهارت های زندگی که توسط دفتر امور زنان و دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت و آموزش پزشکی تهیه شده است به مدت ۱۲ جلسه استفاده شد. داده های پژوهش به وسیله آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های زندگی منجربه کاهش نشانگان افسردگی و افزایش تاب آوری (۰.۰۵p< ۱۷.۶۳f=) زنان افسرده قشر آسیب پذیر حاشیه نشین شهری می شود. باتوجه به اثربخشی این مداخله می توان برای زنانی که آسیب پذیر هستند از این روش برای کاهش افسردگی و بهبود تاب آوری آنان استفاده نمود.

Keywords:

مهارت های زندگی , نشانگان افسردگی , تاب آوری , زنان حاشیه نشین شهری