از ایدئالیسم تا رئالیسم در سیاست جنایی ایران

در این پژوهش بر آنیم تا جهت ارائه راه کار و گوش زد توانایی ها و ظرفیت های در دسترس به سوالاتی پیرامون واقع گرایی یا آرمان گرایی و یا سیاست جنایی دو گانه سیاست گذاران تقنینی در این باب بپردازیم . قانون گذار ایران در مساله قانون گذاری در برخی موارد از یک سیاست جنایی آرمان گرا پیروی کرده است و هم زمان واقع گرایی و آن چه مورد نیاز یک سیاست جنایی در تعریف موسع است نیز در قوانین کیفری کشور ما دیده می شود. راه کار عبور از آرمان گرایی مذهبی به سوی واقع گرایی با حفظ مبانی شرعی قانون گذاری مورد بررسی قرار می گیرد و آن چه مسلم است این است که قوانین کیفری حال حاضر هر دو سیاست جنایی که یکی بر مبنای آرمان گرایی مذهبی و دیگری بر مبنای واقع گرایی ابعاد نگر با لحاظ داده های جرم شناسی است را در بر دارد؛ از کهن ترین داده های حقوق کیفری تا آخرین پارادایم های آن را می توان به وضوح در کنار یکدیگر دید . آن چه مسلم است یک دست شدن قوانین به لحاظ موانع ناشی از قوانین مادر و نهاد های ناظر بر انطباق شرع، نیازمند پویایی تفقه و در گرو اجتهاد مصلحت اندیش است که در این پژوهش ابعاد موضوع و چگونگی عبور از آرمان گرایی به واقع گرایی با حفظ ارزش های موجود مورد بررسی قرار خواهد گرفت .

Keywords:

آرمان گرایی , واقع گرایی , سیاست جنایی تقنینی , فقه المصلحه , تفقه پویا , حکم حکومتی