نگاهی دیگر به داروهای بی حس کننده موضعی: مروری بر خاصیت ضد میکروبی

به از دست دادن حس در منطقه محدود شده ای از بدن بی حسی موضعی گفته می شود. داروهای بی حس کننده موضعی می توانند باعث درمان درد در نواحی مشخص بدن، از طریق مسدود کردن کانال های سدیمی شوند. آن ها در مطالعات متعدد به عنوان عوامل ضد میکروبی نیز معرفی شده اند. در تحقیق حاضر به نقش آن ها به عنوان عوامل ضدمیکروبی و اثرات آن در درمان نگاه ویژه شده است.با استفاده از چندین پایگاه اطلاعاتی مختلف اسامی مرتبط برای کلید واژه های ضد میکروبی تا پایان سال ۲۰۲۱ جستجو صورت گرفت. در ابتدا با محدود کردن جستجو، مطالعات غیر مرتبط و تکراری حذف، و پس از بررسی چکیده ها و متون کامل مناسب به تحقیق حاضر وارد شدند.با تمرکز بر روی کاربرد ضد میکروبی داروهای بی حس کننده موضعی، تداخل با عوامل مختلف که به صورت ترکیبی با آن ها در مطالعات مختلف استفاده می شوند، و مکانیسم عمل و وابستگی ساختاری با اثرات ضد میکروبی این داروها چنین برمی آید که: ۱- ساختار، غلظت، مدت زمان مواجهه، نوع میکروارگانیسم و دما بر میزان فعالیت تاثیر می گذارد.۲-ترکیباتی مانند اوپیوئیدها، آنتی بیوتیک ها و ... می توانند با آن ها ترکیب و بر روی خواص ضد میکروبی تاثیر بگذارند.۳-لیدوکایین بیشترین مطالعه ضدمیکروبی را به خود اختصاص داده است. ۴- به دلیل فعالیت ضد میکروبی می توانند در بالین برای پیشگیری از عفونت محل جراحی استفاده شوند.

Keywords:

بی حس کننده موضعی , لیدوکایین , ضد باکتری , ضد قارچ , بوپیواکائین