تاثیر اموزش مهارت های زندگی بر کاهش تعلل ورزی و افزایش در گیری تحصیلی

تعلل ورزی تحصیلی، پدیده ای رایج در بین دانش آموزان است. تعلل ورزی با عوامل مختلف فردی و محیطی ارتباط دارد و به پیامدهای تحصیلی و عاطفی منجر میشود. پژوهش حاضر به منظور استخراج مولفه های تعلل ورزی از تجارب بیواسطه دانش آموزان، تدوین و اجرای برنامه آموزشی درجهت ارزیابی اثربخشی آن بر تعلل ورزی و درگیری تحصیلی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را همه دانش آموزان دختر چهارم ابتدایی شهرستان گنبد کاووس تشکیل می داد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام گرفت؛ بدین منظور از جامعه موردنظر، دو برابر و نیم ظرفیت انتخاب شدند؛ سپس پرسش نامه تعلل روی آنها اجرا و افرادی را که واجد شرایط بودند و بیشترین میزان تعلل را داشتند، انتخاب شدند . پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و گواه، ابتدا روی هر دو گروه پیش آزمون اجراشد و نسبت به اخذ معدل نیمسال اول آنها اقدام شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسش نامه تعلل شوارزر، شمینتز و دیهل ( ۲۰۰۰) بود. پس از اجرای پیش آزمون مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های زندگی شامل خودآگاهی، حل مسئله، مدیریت زمان و تصمیم گیری) برای گروه آزمایشی، طی ده جلسه اجراشد ولی به گروه گواه هیچ آموزشی داده نشده. پس از اتمام برنامه، آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و معدل نیمسال دوم نیز گردآوری شد. برای اجرای این پژوهش از طرح آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه استفاده شد.نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) نشان داد که آموزش مهارت های زندگیباعث کاهش تعلل دانش آموزان دختر گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه می شود؛ اما این آموزش بر درگیری تحصیلی آنانتاثیری معنی دار نشان نداد. نتایج، اهمیت آموزش مهارت های زندگی را بر کاهش تعلل ورزی در یادگیرندگان نمایان می سازد.

Keywords:

تعلل ورزی , درگیری تحصیلی , خودآگاهی , حل مسئله , مدیریت زمان و تصمیم گیری