ارزیابی اثر پیرشدگی قیر و افزودنی بر خرابی رطوبتی مخلوط آسفالت گرم بر اساس روش انرژی آزاد سطحی

یکی از خرابی های عمده روسازی های آسفالتی، خرابی رطوبتی است که شامل گسیختگی پیوستگی(در لایه قیری) و گسیختگیچسبندگی (فصل مشترک قیر و سنگدانه) می باشد. عوامل متعددی بر وقوع و شدت این خرابی تاثیرگذارند که پیرشدگی یکی از اینعوامل می باشد. در اثر پیرشدگی خواص فیزیکی و شیمیایی قیر تغییر کرده و خصوصیات مخلوط آسفالتی تحت تاثیر قرار می گیرد. لذا دراین پژوهش تاثیر پیرشدگی به عنوان عامل موثر بر وقوع و استفاده از افزودنی به عنوان راهکار اصلاحی در کاهش این خرابی با استفاده ازروش انرزی آزاد سطحی مورد ارزیابی قرار گرفته است. از قیر PG ۶۴-۱۶ ، افزودنی نانو هیدروکسید منیزیم و سنگدانه آهکی که خاصیتآبگریزی دارد، استفاده شده است. پارامترهای انرژی آزاد سطحی سنگدانه و قیرهای پایه و اصلاح شده در حالات پیرنشده، پیرشده کوتاه وبلندمدت به ترتیب با روشهای دستگاه جذب جهانی و صفحه ویلهلمی اندازهگیری شده اند. نتایج نشان می دهد که پیرشدگی بلندمدتمنجر به کاهش خواص قیر و درنتیجه کاهش مقاومت مخلوط در برابر خرابی رطوبتی میشود. اما مقدار کمی پیرشدگی تاثیرات مثبتی بردوام مخلوط آسفالتی می گذارد.

Keywords:

انرژی آزاد سطحی , پیرشدگی , خرابی رطوبتی , مخلوط آسفالت گرم