رابطه بین خلاقیت هیجانی و باورهای هوشی با خود ارزشیابی مرکزی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خلاقیت هیجانی و باورهای هوشی با خود ارزشیابی مرکزی در دانشجویان بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، از نوع پژوهش کاربردی و به لحاظ شیوه اجرا و نحوه جمع آوری اطلاعات از نوع مطالعات توصیفی باطرح همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان زن و مرد مقطع ارشد و دکتری رشته روانشناسی بالینی در دانشگاه شهید بهشتی و تهران به تعداد ۳۴۸ نفر در سال ۱۴۰۰ بودند. برای تعیین حجم نمونه تحقیق، به ازای هریک از متغیرهایی که وارد معادله رگرسیون می شوند، می توان دست کم ۵۰ نفر انتخاب نمود (هومن، ۱۳۹۳)؛ بنابراین حجم نمونه با وجود ۲ متغیر پیش بین و یک متغیر ملاک یعنی مجموعه ۳ متغیری که وارد معادله رگرسیون می شود، به ازای هر متغیر ۵۰ نفر و در مجموع ۱۵۰ نفر برآورد شد که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گرد آوری دادها پرسشنامه خود ارزشیابی مرکز جاج و همکاران، پرسشنامه باورهای هوشی دوپیرات و مارین و پرسشنامه خلاقیت هیجانی آوریل و نولز بود. در پژوهش حاضر از روش های آمار توصیفی شامل؛ میانگین، انحراف معیار، حداقل و حداکثر نمرات و روش های آمار استنباطی شامل؛ آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین خلاقیت هیجانی و باورهای هوشی با خود ارزشیابی مرکزی در دانشجویان ارتباط معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که خلاقیت هیجانی و مولفه های آن بطور مثبت و معناداری خودارزشیابی مرکزی در دانشجویان را پیش بینی می کنند.

Keywords:

خلاقیت هیجانی , باورهای هوشی , خود ارزشیابی مرکزی , دانشجویان , تهران.