نقش حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی در پیش بینی اضطراب کووید-۱۹ دانش آموزان

افراد مختلف سطوح متفاوتی از اضطراب را در همه گیری ویروس کرونا-۲۰۱۹ تجربه می کنند که ممکن است زندگی آن ها را تحت تاثیر خود قراردهد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی در پیش بینی اضطراب کووید-۱۹ در دانش آموزان بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان شهرستان تالش بود. با روش نمونه گیری در دسترس، ۲۰۰ دانش آموزان از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب کووید-۱۹ ویتن و همکاران، سنجه کوتاه اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران، شاخص حساسیت اضطرابی تیلور و همکاران و مقیاس تشدید جسمانی حسی بارسکی و همکاران، بود. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی با اضطراب کووید-۱۹ همبستگی مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی به طور معناداری توانستند ۵۵ درصد از تغییرات اضطراب کووید-۱۹ را پیش بینی کنند. به نظر می رسد هرچقدر میزان اضطراب کووید-۱۹ در دانش آموزان بالاتر باشد، فرد نگرانی و حساسیت بیشتری در رابطه با وضعیت سلامتی خود دارد و علائم جسمانی حسی خود را بزرگ جلوه می دهد. بدین منظور لازم است مراکز خدمات روان شناسی و مشاوره مدارس اقداماتی در جهت کاهش اضطراب کووید-۱۹ و افزایش آگاهی دانش آموزان انجام دهند

Keywords:

اضطراب کووید-۱۹ , اضطراب سلامت , تشدید جسمانی حسی , حساسیت اضطرابی