ارتباط رهبری اخلاقی سرپرستاران و ویژگی های دموگرافیک با خودکارآمدی عمومی پرستاران بخش های مراقبت های ویژه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان، ۱۳۹۸

سابقه و هدف: رهبری اخلاقی رویکرد نوینی در چشم انداز رهبری است که با اولویت دادن به اخلاقیات در سازمان، زمینه را برای ایجاد و ارتقای اثربخشی فردی و سازمانی فراهم می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط رهبری اخلاقی سرپرستاران و ویژگی های دموگرافیک با خودکارآمدی عمومی پرستاران بخش های مراقبت های ویژه انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی همبستگی حاضر با نمونه گیری طبقه ای نسبتی روی ۲۳۰ پرستار شاغل در بخش های مراقبت های ویژه مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۸ انجام شد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های رهبری اخلاقی در پرستاری و خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: بین رهبری اخلاقی با خودکارآمدی عمومی ارتباط آماری معنی داری دیده نشد (۰/۰۵P>). خودکارآمدی عمومی پرستاران رسمی نسبت به پرستاران قراردادی (۰/۰۴P=) و طرحی(۰/۰۲P=)، و پرستاران بخش آی سی یو نسبت به سوختگی (۰/۰۳P=) بیشتر بود. همچنین با افزایش سابقه کاری، خودکارآمدی عمومی کاهش می یابد (۰/۰۵P<). اندازه اهمیت نرمال شده متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، طبق خروجی شبکه عصبی مصنوعی به ترتیب سابقه کاری ۱۰۰، پیش گامی ۷۴/۸، وظیفه مداری ۵۶/۲، اخلاق مداری ۵۲، بخش محل خدمت ۴۷/۶، سن ۴۶/۴، وضعیت شغلی ۳۸/۱، جنسیت ۳۷/۱، تسهیم قدرت ۲۷ و تحصیلات ۱۳/۳ محاسبه شده است. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین برخی از متغیرهای دموگرافیک با خودکارآمدی عمومی پرستاران، برای ارتقای خودکارآمدی عمومی پرستاران به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود این عوامل مرتبط را به ویژه در بازآموزی مدنظر قرار دهند.  

Keywords:

Ethical Leadership , Nursing , Self-efficacy , پرستاری , خودکارآمدی , رهبری اخلاقی