نقش مدیریت شهری در بازآفرینی مراکز گردشگری تاریخی؛ مطالعه موردی خانه های تاریخی شهر شیراز

در این مقاله تلاش شده تا با بهره گیری از مدیریت واحد شهری راهکارهایی برای بازآفرینی مراکز گردشگری تاریخی (خانه های تاریخی شیراز) که به عنوان سرمایههای ارزشمند امروز در مرکز توجه نهادهای شهری واقع شده اند ارائه گردد، دراین باره از بازآفرینی فرهنگی گردشگری به عنوان رویکرد اساسی تحقیق استفاده شده است و گردشگری را به عنوان یکی از اصول بازآفرینی خانه های تاریخی مطرح می نماید. در این میان شهر شیراز با برخورداری از بافتی تاریخی و واجد ارزش مرمت، حفاظت و نگهداری و دارا بودن پتانسیل های بسیار مناسب تاریخی و جاذبه های گردشگری، امکانات توسعه فراوانی دارد ؛ بااین حال در اثر برخی از سهل انگاری ها و اقدامات بی ملاحظه مشکلات بافت تاریخی در سال های اخیر افزایش یافته و نیاز به بازآفرینی و احیای فعالانه مراکز گردشگری تاریخی (خانه های تاریخی) را ضروری نشان می دهد. در همین راستا مدیریت شهری می تواند نقش مهمی در موفقیت طرح ها و برنامه های توسعه شهری بخصوص در ارتباط با بازآفرینی مراکز گردشگری تاریخی ایفا نماید. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و با اتکا به مرور پیشینه تحقیق از سویی بررسی اسناد مربوط به خانه های تاریخی از سوی دیگر به تحلیل مسئله می پردازد. یافته های تحقیق نشان می دهد که راهکار برون رفت از مشکلات خانه های تاریخی بر پایه اجرای برنامه هایی راهبردی و سیاست های تعاملی مدیریت واحد شهری با رویکرد گردشگری به عنوان ابزاری موثر در بازآفرینی خانه های تاریخی استوار است.

Keywords:

مدیریت شهری , بازآفرینی , خانه های تاریخی , گردشگری , شیراز.