اثربخشی آموزش گروهی تنظیم هیجان بر احساس شرم و راهبردهای مقابله ای نوجوانان خودآسیب رسان

زمینه و اهداف: با توجه به شیوع و پیامدهای رفتارهای خودآسیب رسان در بین نوجوانان، انجام مداخلات درمانی ضروری هست؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی تنظیم هیجان بر احساس شرم و راهبردهای مقابله ای نوجوانان خودآسیب رسان بود. روش بررسی: در یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه، از میان نوجوانان دختر ۱۵-۱۳ ساله شهر شیراز (منطقه ۲) در سال تحصیلی ۱۴۰۰­۱۳۹۹، ۳۰ نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند؛ و به مقیاس پرسشنامه شرم سیموند و همکاران و پرسشنامه مقابله فرایدنبرگ و لوئیس پاسخ دادند. گروه آزمایش آموزش گروهی تنظیم هیجان گرتز را دریافت کرد، اما گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. یافته ها: نتایج به صورت کلی نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در میزان احساس شرم و راهبردهای مقابله ای تفاوت معنی دار وجود دارد (۰۰۰۱/۰>p). آموزش گروهی تنظیم هیجان موجب کاهش مولفه های شرم (خودارزیابی منفی و ناراحتی هیجانی) می گردد و موجب افزایش راهبردهای مقابله ای بارور و کاهش راهبردهای مقابله ای نابارور می شود (۰۰۰۱/۰>p) و از نظر مولفه برونی سازی و راهبردهای مقابله ای مراجعه به دیگران بین دو گروه تفاوت معنادار وجود ندارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج درمانگران، مشاوران و روانشناسان در کنار سایر روش های درمانی از روش آموزش گروهی تنظیم هیجان در راستای ارتقای وضعیت روانشناختی نوجوانان خودآسیب رسان استفاده کنند.

Keywords:

Emotional Regulation , Shame , Coping Behavior , Teenagers , Self-Injurious Behavior , تنظیم هیجان , احساس شرم , راهبردهای مقابله , نوجوانان , رفتارهای خودآسیب رسان