پیش بینی اشتیاق به برقراری روابط در نوجوانان دختر بر اساس هیجان خواهی، حمایت اجتماعی و شادکامی

هدف این پژوهش پیش بینی اشتیاق به برقراری روابط در نوجوانان بر اساس هیجان خواهی، حمایت اجتماعی و شادکامی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم بود. این پژوهش از نظر نوع توصیفی و از نظر روش همبستگی بود. جامعه آماری همه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان قم در سال ۹۸-۱۳۹۷ بودند. نمونه مورد مطالعه ۳۷۵ نفر از دانش­آموزان دختر بودند که به وسیله فرمول کوکران محاسبه و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه های اشتیاق به برقراری روابط مک کروسکی (Willingness To Communicate Questionnaire)، هیجان­خواهی زاکرمن (Sensation Seeking Questionnaire)، حمایت اجتماعی زیمت (Perceived Social Support Questionnaire) و شادکامی آرگیل (Oxford Happiness Questionnaire) به عنوان ابزار پژوهشی استفاده شد. برای تحلیل داده ها ازآزمون های رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد از میان مولفه های هیجان خواهی، مولفه های ماجراجویی (۰۰۱/۰P<)، تجربه جویی (۰۱۵/۰P=)، تنوع­طلبی (۰۰۱/۰P<) و گریز از بازداری(۰۰۱/۰P<)، حمایت اجتماعی با مولفه های خانواده (۰۰۱/۰P<) و اشخاص مهم (۰۰۱/۰P<)، و شادکامی با زیر مولفه عزت­نفس (۰۰۱/۰P<)، می­توانند اشتیاق به برقراری رابطه را به صورتی معنی داری پیش­بینی کنند. نتایج مطالعه نشان داد هیجان خواهی و شادکامی رابطه مثبت و معنی دار و مولفه خانواده  رابطه معکوس و معنی دار با اشتیاق به برقراری روابط دارد. در نتیجه افزایش هیجان خواهی و شادکامی و کاهش حمایت خانواده منجر به افزایش اشتیاق به برقراری روابط می شود.

Keywords:

اشتیاق به برقراری روابط , حمایت اجتماعی , دختران نوجوان , شادکامی , هیجان خواهی