اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی (IFS) بر تنظیم هیجان و مهارت های اجتماعی نوجوانان دختر شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی (IFS) بر تنظیم هیجان و مهارت های اجتماعی نوجوانان دختر بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش کلیه نوجوانان دختر شهر اصفهان بودند. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. بدین منظور ۳۰ نوجوان با بهره گیری از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای گردآوری داده ها، پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (۲۰۰۶) بود. طی ۷ جلسه و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه برگزار شد، گروه آزمایش تحت گروه درمانی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی (IFS) آموزش دیدند و گروه گواه در طی این دوره زمانی هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج بررسی فرضیه ها از طریق تحلیل کوواریانس (سطح معناداری ۰۵/۰) نشان می دهد که گروه درمانی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی (IFS) بر تنظیم هیجان (۰. ۵۱۲=F و میزان اثربخشی ۰. ۶۵۰) و مهارت های اجتماعی (۰. ۶۵۰=F و میزان اثربخشی ۰. ۵۶۱) نوجوانان دختر، باعث بهبود و افزایش تنظیم هیجان و مهارت های اجتماعی آن شده است. یافته ها نشان داد گروه درمانی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی بر تنظیم هیجان و مهارت های اجتماعی تاثیر دارد.

Keywords:

سیستم خانواده درونی (IFS) , تنظیم هیجان , مهارت های اجتماعی , نوجوانان دختر