نقش میانجیگری ساختار سازمانی در رابطه بین سبک رهبری تحولی و خلاقیت سازمانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک رهبری تحولی با خلاقیت سازمانی با نقش میانجیگری ساختار سازمانی میباشد. پژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی است و از لحاظ روش کمی از نوع توصیفی-همبستگی است که به صورت پیمایشی و با استفاده از ابزارهای استاندارد موجود در زمینه متغیرهای پژوهش با استفاده از مدل معادلات ساختاری بررسی شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه معلمان ابتدایی ناحیه ۱ شیراز بوده که با استفاده از جدول مورگان و از طریق روش نمونه گیری تصادفی منظم، ۱۳۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه استانداردشده؛ سبک رهبری تحول آفرین که شامل چهار بعد ترغیب ذهنی، نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش و ملاحظه فردی بوده و پایایی این ابزار با روش آلفای کرونباخ برابر با ۹۵/. بوده و روایی صوری و محتوایی آن نیز توسط متخصصان تایید شده است؛ پرسشنامه ساختار سازمانی که شامل دو بعد پیچیدگی و رسمیت بوده و پایایی این ایزار به روش آلفای کرونباخ برابر با ۹۲/. و روایی صوری و محتوایی آن نیز توسط متخصصان تایید شده است و پرسشنامه خلاقیت سازمانی شامل دو بعد حساسیت و اعتماد به نفس بوده و پایایی این ایزار به روش آلفای کرونباخ برابر با ۸۸/. و روایی صوری و محتوایی آن نیز توسط متخصصان تایید شده است. این ابزارها، بین نمونه معلمان و مدیران توزیع و در نهایت ۱۳۴ پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج پژوهش نشان داد که: بین سبک رهبری تحولی، ساختار سازمانی و خلاقیت سازمانی معلمان رابطه معنادار وجود دارد. تحلیل مسیر برای تعیین سهم میانجیگری ساختار سازمانی نشان داد که ساختار سازمانی نقش میانجیگری منفی برای سبک رهبری تحولی ایفا می کند به این معنا که ساختار سازمانی نقش میانجیگری رقیب بین سبک رهبری تحولی و خلاقیت سازمانی کارکنان می باشد. شاخص های کلی برازش نیز نشان دهنده تناسب مدل اجرا شده داشت. به طور کلی می توان گفت سبک رهبری تحولی مدیران، پیش بینی کننده مثبت و معنادار ساختار سازمانی محیط کاری معلمان بوده و همچنین سبک رهبری تحولی به طور مستقیم پیش بینی کننده مثبت و با میانجیگری ساختار سازمانی به طور غیرمستقیم پیش بینی کننده منفی خلاقیت سازمانی کارکنان است.

Keywords:

سبک رهبری تحولی , ساختار سازمانی , خلاقیت سازمانی