استفاده از بیوراکتور غشایی جانبی برای حذف فلزات سنگین از پساب

با پیشرفت صنعت در دهه ای اخیر، وجود آلاینده های فلزات سنگین در پساب های صنعتی و وارد شدن آن ها به محیط زیست، یکی ازاصلی ترین مشکلات آلودگی آب و سلامت انسان شده است. در این زمینه، برای جداسازی یون های فلزات سنگین از پساب های صنعتی روش های مختلفی مطرح شده است. در این تحقیق استفاده از بیوراکتور غشایی جانبی برای حذف فلزات سنگین از پساب مورد بررسی قرار گرفت. با گذشت زمان میزان COD پساب روند کاهش می یابد. کمترین و بیشترین مقدار COD در شرایط بالا در زمان ۶۰ دقیقه با مقدار ۳۰۷۲ میلی گرم بر لیتر و خوراک ورودی با میزان ۳۵۸۹ میلی گرم بر لیتر حاصل شد که مقدار ۵/۱۴ درصد کاهش پارامتر COD نسبت به خوراک ورودی را داریم. بیشترین مقدار TSS مربوط به پساب ورودی با مقدار ۳۷۹ میلی گرم بر لیتر و کمترین مقدار در زمان ۶۰ دقیقه با مقدار ۱۹۱ میلی گرم بر لیتر بدست آمده است. بیشترین مقدار DO مربوط به خوراک ورودی با میزان ۴/۴ میلی گرم بر لیتر و همچنین کمترین مقدار DO در مدت ۶۰ دقیقه با میزان ۹۵/۰ میلی گرم بر لیتر را بدست آمد که نسبت به خوراک ورودی ۷۸% کاهش DO را داریم. در زمان های متفاوت میزان NTU روند کاهشی دارد. در شرایط مذکور بیشترین مقدار NTU مربوط به پساب ورودی با مقدار ۳۹۰ میلی گرم بر لیتر و کمترین مقدار در زمان ۶۰ دقیقه استفاده می گردد با مقدار ۱۸۷ میلی گرم بر لیتر بدست آمده است. بیشترین درصد پس زنی فلز سنگین (II) Cu در زمان ۴۵ دقیقه با مقدار ۷۲.۴۴% بدست آمد. بیشترین درصد پس زنی فلز سنگین (II) Pb در زمان ۶۰ دقیقه با مقدار ۸۹.۶۵% بدست آمد.

Keywords:

غشا , بیوراکتور غشایی جانبی , فلزات سنگین , پساب