بررسی اثر موضعی روغن دانه خشخاش بر پارامترهای بیهوشی خرگوش سفید نیوزیلندی

سابقه و هدف: استفاده از داروهای بیهوشی با ازبین بردن احساس درد و واکنش بیمار در برابر عوامل دردناک یکی از ارکان اصلی جراحی محسوب می شود. به منظور کاهش عوارض دارویی ناخواسته در اثر تجویز این داروها می توان از داروهای گیاهی به علت سمیت کمتر آنها نسبت به داروهای شیمیایی استفاده کرد. استفاده از روغن دانه خشخاش در طب سنتی به منظور تسکین سردرد و بی خوابی در انسان مورد توجه بوده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر موضعی روغن دانه خشخاش بر پارامترهای بیهوشی نظیر ضددردی، خواب آوری و شل کنندگی عضلات در خرگوش سفید نیوزیلندی بوده است. مواد و روش ها: تعداد ۲۵ راس خرگوش سفید نیوزیلندی در ۵ گروه ۵ تایی (یک گروه کنترل و ۴ گروه آزمایش) مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه کنترل فقط با تزریق داخل عضلانی کتامین و زایلازین بیهوش شد. گروه آزمایش ۱، یک ساعت پیش از بیهوشی ۳ قطره روغن دانه خشخاش در یک گوش؛ گروه آزمایش ۲، دو ساعت پیش از بیهوشی ۱۰ قطره روغن در قسمت پوست داخلی غضروف بلند یک گوش؛ گروه آزمایش ۳، یک ساعت پیش از بیهوشی ۳ قطره روغن در هر دو گوش؛ و گروه آزمایش ۴، دو ساعت پیش از بیهوشی ۱۰ قطره روغن در قسمت پوست داخلی غضروف بلند در هر دو گوش دریافت کردند. یافته ها: در تحلیل آنالیز واریانس (ANOVA) به طور معنی داری متوسط مدت بیهوشی در گروه های آزمایش ۱، ۳ و ۴ برابر بود. در گروه های آزمایش ۱ و ۳ متوسط مدت بی دردی و بیهوشی عمیق نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته بود. نتیجه گیری: استفاده از روغن دانه خشخاش به صورت موضعی در خرگوش سفید نیوزیلندی به تغییرات در خواب آوری، بی دردی و بیهوشی عمیق همراه با شل کنندگی عضلانی منجر شد و دارای اثرات بیهوشی و خواب آوری بود.

Keywords:

روغن دانه خشخاش , بیهوشی , کتامین , زایلازین , خرگوش