ارزهای دیجیتال از منظر فقه، با تاکید بر استخراج، معاملات و مشروعیت

به کارگیری ارتعاشات الکترونیک به عنوان ارز دیجیتال که در حال حاضر آخرین حلقه تکامل تدریجی پول محسوب می شود، به عنوان فرآیند غیرمادی کردن و نامریی شدن پول توصیف می شود. از آنجا که در بسیاری از کشورهای دنیا حتی ایران، چنین ارزهایی وجود داشته و معاملات آنها صورت می گیرد، ضرورت دارد تا ابعاد مختلف آن از منظر فقهی، تبیین گردد. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است، استخراج، معاملات و مشروعیت ارزهای دیجیتال از منظر فقهی تبیین شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد ماهیت قمارگونه و هبه بودن عملیات استخراج پذیرفته نیست. همچنین اجاره بودن عملیات ماینینگ و اجرت بودن پاداش ها نیز مورد قبول نیست. از سوی دیگر جاعل پنداشتن مبدع شبکه نیز تصوری دور از واقعیت است؛ زیرا مبدع این شبکه تمام سعی اش طراحی شبکه ای غیر متمرکز، خالی از نظارت، مدیریت و کنترل انحصاری بوده است. همچنین ارزهای دیجیتال نزد آشنایان با این بازار، به سبب منافعی که دارند، مرغوب هستند. از این رو، در مالیت عرفی آنها تردیدی نیست. و در اینجا یک سوال مطرح است که آیا ماهیت مالیت شرعی ارزهای دیجیتال قابل پذیرش است؟ از آنجا که این قبیل ارزها قابلیت استفاده در جهات حلال، هم چون پرداخت بهای کالاهای مباح خریداری شده را دارند و منفعت محلله نیز برای آنها متصور است

Keywords:

ارز دیجیتال , مسایل مستحدثه , مالیت داشتن , فقه اسلامی , نظام حقوقی