عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی ایران عصر مشروطه در انطباق با نظریه لاپالومبارا و واینر
Publish place: Iranian Political Sociology Journal، Vol: 5، Issue: 9
Publish Year: 1401
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 200
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JOU-5-9_054
Index date: 9 October 2022
عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی ایران عصر مشروطه در انطباق با نظریه لاپالومبارا و واینر abstract
احزاب سیاسی درکشور ایران به معنای مدرن، برای نخستین بار در دوران عصر مشروطه شکل گرفتند. اما این احزاب نتوانستند فعالیت بلند مدتی داشته باشند. در این مقاله دلایل عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی عصر مشروطه را در انطباق با نظریات دو اندیشمند علوم سیاسی یعنی «جوزف لاپالومبارا» و «ماینر واینر» بررسی می کنیم. پرسش اصلی ما این است که چه عواملی در عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی عصر مشروطه تاثیرگذار بودند؟ و برای رسیدن به جواب این سوال، فرضیه خود را نیز چنین مطرح کرده ایم که «عدم اجرای پروژه مدرنیزاسیون در ایران آن زمان باعث شد تا زمینه های لازم برای پیدایش احزاب ایجاد نشود». از نظر این دو اندیشمند علوم سیاسی، احزاب در شرایطی می توانند تداوم داشته باشند و به فعالیت پویای خود ادامه دهند که جامعه فرایند مدرنیزاسیون را طی کرده باشد. در این پژوهش با استفاده از روش مروری و کتابخانه ای، موضوع را مورد بررسی قرار می دهیم.
عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی ایران عصر مشروطه در انطباق با نظریه لاپالومبارا و واینر Keywords:
عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی ایران عصر مشروطه در انطباق با نظریه لاپالومبارا و واینر authors
حمیدرضا بهاری
دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
بهمن کشاورز
استادیار، گروه علوم سیاسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
اصغر پرتوی
استادیار گروه علوم سیاسی،واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی،زنجان ،ایران
مهدی خوش خطی
استادیار روابط بین الملل، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.