نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین اهمالکاری و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر همدان

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین اهمالکاری و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر همدان انجام شده است. مواد و روشها: روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نوع تحقیق، توصیفی- پیمایشی و به لحاظ تبیین رابطه یک تحقیق پیمایشی از نوع همبستگی محسوب بوده که از پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ با تعداد ۴۵۰۰ نفر که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با استفاده از جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان تعداد ۳۲۴ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه های تاب آوری تحصیلی ساموئلز)۴۰۰۲(، خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جنکینز))۱۹۹۹ و اهمالکاری تحصیلی بوده که جهت بررسی روایی آنها از روایی محتوایی استفاده شده و پایایی آنها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب )۰/۸۷(، )۰/۸۲( و )۰/۸۶( محاسبه شد. برای تحلیل و تفسیر داده ها در بخش آمار توصیفی از جداول فراوانی و درصدها، میانگینها و انحراف معیارها بهره گرفته شد و در بخش آمار استنباطی برای نشان دادن رابطه بین متغیرها و همچنین آزمون فرضیه ها نیز با استفاده از نرم افزارهای-SPSS ۲۶و لیزرل، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد بین اهمالکاری و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه رابطه منفی و معنیدار وجود داشته و رابطه بین تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی، مثبت و معنیداراست. همچنین رابطه بین اهمالکاری و خودکارآمدی تحصیلی نیز منفی و معنیدار بود .)P<۰/۰۱( درکل بین اهمالکاری و تاب آوری با میانجیگری خودکارآمدی تحصیلی رابطه منفی و معنیداری وجود داشت.نتیجه گیری: براساس این نتایج میتوان از راهبرد های تقویت و افزایش تاب آوری تحصیلی درکاهش اهمالکاری تحصیلی بهره جست.

Keywords:

خودکارآمدی , اهمالکاری , تاب آوری تحصیلی , دانش آموزان.