تحلیل فضایی جرایم سرقت در سطح شهر بوشهر

زمینه و هدف: مساله ای که امروزه متولیان امر امنیت با آن مواجه هستند، افزایش جرایم سرقت است. یکی از ارکان مهم مدیریت بهینه شهرها، تحلیل فضایی جرایم شهری در سطح مناطق است. لذا هدف این پژوهش دستیابی به چگونگی پراکندگی جرایم و بررسی رابطه بین متغیرهای محیطی با متغیر نوع جرم، متغیر زمانی و نوع جرم (تحلیل زمانی و مکانی ارتکاب به سرقت) و شناسایی مناطق جرم خیز در شهر بوشهر است. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی و همبستگی است. محدوده مورد پژوهش شهر بوشهر در استان کردستان است. داده ها و اطلاعات از روش اسنادی-کتابخانه ای گردآوری شده است و برای تجزیه و تحلیل آن ها از روش های آماری از قبیل ضریب همبستگی در نرم افزار SPSS (برای به دست آوردن رابطه میزان جرم و زمان و مکان در شهر بوشهر ) و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS (برای نشان دادن توزیع و پراکندگی جرایم در سطح شهر) استفاده شده است. یافته ها و نتایج : نتایج نشان می دهد که بیشترین نوع جرم از میان جرایم سرقت صورت گرفته مربوط به جرم سرقت موتورسیکلت به میزان ۴۸/۲۹ درصد از کل جرایم بوده است. بیشترین تعداد جرایم سرقت نیز در محدوده خیابان های اصلی شهر به وقوع پیوسته است و الگوی توزیع و پراکندگی جرایم نیز از زمان، مکان و فصول سال تبعیت می کند به این معنی که با روند تغییر ساعت در طول شبانه روز نوع جرم سرقت نیز تغییریافته به طوری که در ساعات روشنایی روز (از ساعت ۶ صبح تا ۱۸ عصر) بیشترین جرایم مربوط به سرقت موتورسیکلت و در زمان تاریکی (از ساعت ۱۸ عصر الی ۶ بامداد) جرایم سرقت مربوط به منزل و ماشین بیشتر اتفاق افتاده است. همچنین بین موقع مکانی جرم با میزان وقوع آن رابطه معناداری وجود دارد به این صورت که در فضاهای مسکونی بیشترین جرم مربوط به سرقت منازل و در خیابان و میدان ها شلوغ شهری سرقت از نوع موتور است و نوع سرقت با فصل وقوع رابطه معناداری وجود دارد به طوری در سه فصل اول سال بیشترین سرقت مربوط به موتورسیکلت است.

Keywords:

تحلیل فضایی , کانون های جرم خیز , سرقت , شهر بوشهر