اثر عصاره گل گیاه گز (T.dioica) بر تغییرات هیستومورفومتری ناشی از تیواستامید در موش صحرایی

زمینه و هدف: با توجه به اینکه گیاه تاماریکس دیوکا اثرات ضد باکتری، آنتی اکسیدان و ضد قارچ دارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گل گیاه تاماریکس دیوکا بر تغییرات بافتی ناشی از تیواستامید انجام شد.  روش بررسی: سی سر موش صحرایی نر در سه گروه کنترل (نرمال سالین)، کنترل منفی (تیواستامید با دوز ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) و گروه دریافت کننده تیواستامید و عصاره تاماریکس دیوکارا (Tamarix dioica) (دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه سوم عصاره هیدروالکلی تاماریکس دیوکارا را به مدت دو هفته قبل از تجویز و دو هفته پس از تزریق تیواستامید به صورت خوراکی دریافت کرد. گروه شاهد سالم و گروه کنترل منفی نیز سرم فیزیولوژی را دریافت نمودند. در پایان آزمایش به منظور اندازه گیری آنزیم های کبدی آسپارتات ترانس آمینار (AST: Aspartate Aminotransferase) و آلانین ترانس آمیناز (ALT: Alanine Aminotransferase) ، نیتروژن اوره خون (BUN: Blood Urea Nitrogen) و کراتینین، از قلب رت ها خون گیری به عمل آمد. پس از آسان کشی، نمونه های بافتی پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین با استفاده از میکروسکوپ بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنووای یک طرفه ارزیابی گردیدند. (۰۵/۰تاماریکس دیوکا نسبت به گروه کنترل منفی کمتر بود. در بررسی هیستوپاتولوژی کلیه نیز علائم آسیب کلیوی در گروه تحت درمان کمتر بود. نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی تاماریکس دیوکا آسیب کبدی و کلیوی ناشی از تیواستامید را کاهش می دهد.

Keywords:

Thioacetamide , Liver , Tamarix dioica , Kidney , تیو استامید , کبد , تاماریکس دیوکا , کلیه