بررسی قابلیت های دینی درعرصه هنرسینما

فیلم دینی باید برانسان سازی استوار باشد و ازانسانیت انسان اخلاق و دینداری مایه اصلی را دریافت کند بنابراین هرچه گسترش معرفیت دینی با زبان فیلم انجام گیرد نافذتر خواهد بود به همین دلیل فیلم هایی که نسبت به معرفی سبک زندگی اسلامی تلاش می کنند یا آموزه های اسلامی یا وحیانی را با زبان هنر به نمایش می گذارند از تاثیرگذاری بالاتری برخوردارند روحانیون مسیحی از دهه های پنجاه و شصت قرن بیستم به این سو درباره نحوه پیوند کلیسا و سینما و شیوه ارایه دین درفیلم کتابها و مقاله ها پرداخته اند آنان توانسته اند با عبور از مرحله مطالعات بنیادی درزمینه ماهیت رسانه تصویری حاصل مطالعات کاربردی خورد را درباب تفاهم و همزیستی دین و سینما برداشت کنند دراین مقاله به سینما با رویکردی محتوامحور نگریسته شده است رویکردی که دربرابر دودیدگاه متفاوت دیگر رویکرد فناوری محور و رویکرد همگرایانه براین باور است که این رسانه اگرچه زادگاهش غرب بودها ست اما میتواند به خدمت دین درآید سینمای دینی یا معهناگرا دراینجا برسینمایی اطلاق شده که مخاطب را به استعلا و تعالی نفس فرامیخواند و ازطریق اقتباس های دینی گاه به شکل مستقیم و گاه به گونه ای غیرمستقیم بیننده را معنویت پیوند میدهدزمینه های نظری و عرفانی هنراسلامی برای دست یافتن به چنین سینمایی از دیگر مباحث مطرح شده دراین مقاله است.