تاثیر مداخله اجتماع محور بر سطح فعالیت بدنی زنان در یک منطقه حاشیه نشین شهر قم

زمینه و هدف: کم تحرکی به عنوان یکی از چهار علل عمده مرگ در سراسر جهان شناخته شده است. مطالعات مختلف نشان داده اند میزان فعالیت بدنی در زنان، به ویژه در مناطق حاشیه نشین، بالاتر از حد میانگین است و مداخلات اجتماع محور می تواند منجر به بهبود این وضعیت شود. این مطالعه با هدف طراحی، اجرا و ارزشیابی یک مداخله اجتماع محور برای افزایش فعالیت بدنی زنان بزرگسال در یک منطقه حاشیه نشین شهر قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی در بین زنان بزرگسال در دو محله حاشیه نشین شهر قم انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری خوشه ای به تعداد ۲۹۷ نفر انتخاب شدند. فعالیت بدنی زنان در قالب برنامه ارتقای سلامت اجتماع محور با استفاده از چارچوب اجتماعی اکولوژیک سنجیده شد. یافته ها: در این مطالعه، بیش از ۵۰% زنان دارای فعالیت بدنی ناکافی بودند. براساس آزمون تی مستقل، بین اختلاف نمره میانگین فعالیت بدنی کل در دو گروه قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری وجود داشت؛ به طوری که میانگین این اختلاف در گروه مداخله، Week/min.MET ۸۲/۷۵۷±۱۸/۲۱۴ و در گروه کنترل،  Week/min.MET ۱۷/۲۷۹±۸۵/۳۶- به دست آمد. این اختلاف برای میانگین نمره فعالیت بدنی شدید، فاقد ارتباط معنی دار و برای میانگین فعالیت بدنی متوسط و پیاده روی، معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه، مداخله به صورت اجتماع محور و چندسطحی صورت گرفت؛ لذا به نظر می رسد تاثیر مجموعه عوامل مورد مداخله توانسته منجر به افزایش سطح فعالیت بدنی متوسط در زنان مورد مداخله شود.

Keywords:

Exercise , Community participation , Women , ورزش , مشارکت اجتماعی , زنان