اثرات مزمن روی (Zn) بر بافت بیضه، تستوسترون و گونادوتروپین های هیپوفیزی در موش صحرایی نر(RAT) بالغ

زمینه وهدف    گزارشاتی مبنی بر بسته شدن مجاری غدد چربی و نیز بروز اگزما و تاول ناشی از مواجهه با عنصر روی (Zn) منتشر شده است. این مطالعه با هدف تعیین اثرات مزمن فلز روی بر بافت بیضه و تستوسترون و گونادوتروپین های هیپوفیزی در موش صحرایی نر بالغ انجام گرفت. روش بررسی    این مطالعه تجربی روی موش های صحرایی نر (RAT) از نژاد Wistar انجام شد. محلول کلرید روی به مدت ۳۰ روز (یک روز در میان ) به صورت درون صفاقی به مقدار ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم محلول در سرم فیزیولوژی به گروه تجربی تزریق گردید. به گروه کنترل در همین مدت سرم فیزیولوژی تزریق شد. جهت بررسی های هورمونی خونگیری از قلب حیوانات انجام گرفت. بعد از کالبد شکافی، بیضه برداشته شده و در فرمالین ۱۰% و گلوتارالدئید تثبیت گردید. یافته ها   مقدار هورمون  LH(۰۰۱/۰P<) و تستوسترون (۰۱/۰P<) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد. (به ترتیب ۰۰۱/۰P< و (۰۱/۰P<). مطالعه فراساختمانی بافت بیضه اتساع میتوکندری ها و افزایش واکوئولیزاسیون شبکه آندوپلاسمی صاف و افزایش گرانول های لیزوزومی (واکوئول های اتوفاژی) را در سیتوزول سلول های زاینده نشان داد. نتیجه گیری    گرچه به نظر می رسد اکثر تغییرات هورمونی و بافتی در اثر روی می تواند برگشت پذیر باشد و احتیاج به پژوهش های تکمیلی است، ولی باز هم توصیه می شود به ویژه در جنس مذکر احتیاط لازم در مصرف بیش از حد ترکیبات روی به عمل آید.

Keywords:

Zinc Chloride , Testis , Testosterone , Gonadotrophins , کلرید روی , بیضه , تستوسترون , گونادوتروپین ها , میکروسکوپ الکترونی