تاثیر آنتی اکسیدانتی مرزه خوزستانی بر باروری و رشد جنین های حاصل از لقاح داخل آزمایشگاهی موش های سوری نر بالغ تحت درمان با نانیل فنل

زمینه و هدف: نونیل فنل نوعی از مواد شیمیایی محیطی است که مانند هورمون آندروژن عمل کرده و مانع از فعالیت هورمون ها، سبب ایجاد اختلالات سیستم تولیدمثلی و القای استرس اکسیداتیو می شود. در این مطالعه اثر محافظتی مرزه خوزستانی بر روی لقاح داخل آزمایشگاهی موش سوری نر بالغ تیمارشده با نونیل فنل بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد ۲۴ عدد موش سوری نر بالغ ۸ هفته ای، به طور تصادفی انتخاب و به سه گروه کنترل (دریافت کننده روغن ذرت)، گروه دریافت کننده نونیل فنل (دوز ۲۵۰ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) و گروه دریافت کننده نونیل فنل (دوز ۲۵۰ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) + اسانس مرزه خوزستانی (دوز ۲۲۵ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند (هرگروه ۸ قطعه)، سپس به مدت ۳۵ روز تیمار دهانی با گاواژ صورت گرفت. پس از اتمام دوره تیمار، حیوانات آسان کشی و نمونه اسپرم از دم اپیدیدیم گرفته شد. به ازای هر موش نر، ۳ موش ماده در نظر گرفته شد. سپس به وسیله PMSG و HCG، تحریک تخمک گذاری جهت گرفتن تخمک صورت گرفت. با انجام لقاح در محیط کشت (۴ میلی گرم BSA به اضافهHTF )، تخمک های لقاح یافته به مدت ۱۲۰ ساعت انکوبه شدند و مراحل رشد جنینی در این مدت بررسی گردید. یافته ها: نتایج بررسی درصد لقاح داخل آزمایشگاهی اسپرم ها، نشان از کاهش درصد لقاح، جنین های دوسلولی، کیفیت جنین و بلاستوسیست در گروه نونیل فنل نسبت به گروه های کنترل و تجربی، همچنین افزایش معنی دار این پارامترها در گروه تجربی نسبت به نونیل فنل داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ساتوره جاخوزستانیکا به عنوان یک آنتی اکسیدانت می تواند باعث کاهش اثرات سمی نونیل فنل بر روی میزان باروری موش های نر بالغ شود.

Keywords:

Nonyl phenol , Spermatozoa , in vitro fertilization , نونیل فنل , اسپرماتوزوئیدها , بارورسازی آزمایشگاهی