شخصیت پردازی قهرمانی در تصویرسازی معاصر بر اساس فرهنگ ملی (مطالعه موردی تصویرسازی زن در شاهنامه فردوسی)

تصویرسازی در طول تاریخ چیزی جز روایت گری تصویری یا داستان پردازی تصویری نبوده است. اما شروع داستان سرایی به صورت مکتوب خود با آغاز تمدن های اسطوره ای و پیدایش اشکال خطوط نوشتاری به وجود آمده است. در پی این داستان سرایی ها خلق شخصت های قهرمانی، چه مرد و چه زن نیز وجود داشته است. زن به مثابه عنصری از جامعه موضوعی است که در ادبیات و هنر همیشه مورد توجه و اهمیت خاصی بوده است .در ادبیات حماسی، زن اغلب در نقش قهرمان ظاهر شده است. در اغلب داستانهای شاهنامه میتوان درپای اندیشه های عامیانه را یافت و به اقتضاء موضوع درباره زن اظهار نظر شده است. این پژوهش به انگیزه الهام از چگونگی شخصیت سازی تصویری قهرمانان در نمونه های مصور ادبی ایران طرح شده است . هدف پژوهش شناخت خصوصیات تصویرسازی زن به عنوان قهرمان در نمونه های مصور شاهنامه فردوسی از مکتب هرات و تبریز دوم است. پژوهش در پی پاسخ گویی به این پرسش است که تصویرسازی زن به عنوان قهرمان در نمونه های مصور شاهنامه فردوسی از مکتب هرات و تبریز دوم، چه خصوصیاتی دارد؟روش تحقیق بر اساس هدف بنیادی و از نوع کیفی است. رویکرد تحلیلی آن توصیفی-تحلیلی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات نیز کتابخانه های و مشاهده نمونه های تصویرسازی قهرمانی زن در شاهنامه فردوسی است. یافته های پژوهش نشان می دهد که باتوجه به نوع رنگ آمیزی، فرم پوشش شخصیت های زن قهرمان، تزئینات و جایگاه او در ترکیب بندی نمونه نگاره های شاهنامه از دوره های هرات و مکتب تبریز ۲ که مشابه با شخصیت های هم وزنشان در حماسه فردوسیاست، احتمالا زنان قهرمان تاثیرگذار از جایگاه نسبتا مساوی با مردان قهرمان برخوردار بوده اند.

Keywords:

تصویرسازی , قهرمان , فرهنگ ملی , زن , شاهنامه