ارتباط بار اسیدی رژیم غذایی با ترکیب بدن و زیست نشانگرهای التهابی در مبتلایان به دیابت نوع ۲

زمینه و هدف: افزایش باراسیدی رژیم غذایی سبب افزایش خطر ابتلا به دیابت می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شاخص بار اسیدی رژیم غذایی با ترکیب بدن و زیست نشانگرهای التهابی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، جامعه پژوهش را ۱۸۵ بیمار دیابتی نوع ۲         (با میانگین سنی ۶۲/۵۱ سال) تشکیل می دادند. برای ارزیابی رژیمی افراد، پرسشنامه تکرر مصرف خوراک (شامل: ۱۴۷ قلم غذایی) تکمیل شد. سپس شاخص های بار اسیدی  PRAL (Potential Renal Acid Load) و NEAP (Net Endogenous Acid Production) برای هر شخص محاسبه گردید. فاکتورهای التهابی hs_CRP، IL-۶ وTNF-α ، فاکتورهای تن سنجی (شامل: وزن، قد، دور کمر و درصد چربی) در بیماران دیابتی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های رگرسیون خطی، پیرسون و کوواریانس آنالیز شدند. یافته ها: در بین متغیرها، تنها درصد چربی کل بدن (۱۹۰/۰=ß، ۰۴۲/۰p=) و فاکتور التهابی TNF-α (۱۶۷/۰=ß، ۰۳۱/۰p=) با شاخص بار اسیدی PRAL، ارتباط مثبت و معنی داری داشت. در بین سهک های بار اسیدی رژیم غذایی، تنها درصد چربی کل بدن و فاکتور التهابی TNFa در بین سهک های نمایه PRAL متفاوت بود؛ به نحوی که درصد چربی کل بدن و فاکتور التهابی TNFa در سهک های ۲ و ۳ بالاتر بود و این ارتباط بعد از تعدیل کردن مخدوشگرها همچنان معنی دار باقی ماند (به ترتیب: ۰۳۸/۰=p، ۰۳۲/۰=p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمایه PRAL، ارتباط مثبتی با افزایش توده چربی بدن و TNF-α دارد.  

Keywords:

Dietary acid load , Inflammation , Diabetes mellitus type ۲ , Body composition. , بار اسیدی , التهاب , دیابت ملیتوس نوع دو , ترکیب بدن.