تاثیر آموزش در توانمندسازی دختران جهت پیشگیری از پوکی استخوان: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: پوکی استخوان، یکی از بلایای قرن اخیر است. با توجه به ابتلای بیشتر زنان در تمام گروه های سنی، پیشگیری از پوکی در زنان ضروری است. از راهکارهای جلوگیری از افزایش پوکی استخوان، توانمندسازی افراد است. در این پژوهش نقش آموزش براساس مدل توانمندسازی فردی در پیشگیری از پوکی استخوان در دختران دانشجو بررسی گردید. روش بررسی: در این کارآزمایی شاهددار، جامعه هدف را (قبل و بعد)، دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد تشکیل می دادند. نوع نمونه گیری، تصادفی طبقه ای دومرحله ای بود و حجم نمونه، در گروه مداخله و شاهد (هرکدام ۷۵ نفر) تعیین شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته توانمندسازی فردی برای پیشگیری از پوکی استخوان )قبل از مداخله و سه ماه پس از مداخله آموزشی( جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون های تی مستقل، تی زوجی و کای اسکوئر انجام گرفت. یافته ها: در این مطالعه، نمرات در سازه های دانش (۰۰۱/۰p<)، نگرش (۰۰۱/۰p<)، خودکارآمدی (۰۰۵/۰p=) و مهارت های زندگی (۰۱۵/۰p=) در گروه مداخله قبل و بعد از مداخله آموزشی، افزایش معنی داری داشت، اما در گروه شاهد، افزایش معنی داری در سازه های دانش (۲۵/۰p=)، نگرش (۴۹/۰p=)، خودکارآمدی (۱۸/۰p=) و مهارت های زندگی(۶۹/۰p=) قبل و بعد از مداخله آموزشی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تاثیر مداخله آموزشی براساس مدل خودتوانمندسازی، می تواند در بهبود توانمندی های دختران دانشجو جهت پیشگیری از پوکی استخوان موثر باشد.

Keywords:

Osteoporosis , Primary prevention , Empowerment , Self efficacy , A Randomized Clinical trial , پوکی استخوان , پیشگیری اولیه , توانمندسازی , خودکارآمدی , کارآزمایی بالینی تصادفی شده