اثر ۸ هفته تمرینات منتخب پیلاتس بر سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن پلاسما در زنان چاق غیرورزشکار

چکیده زمینه و هدف: چاقی به طور آشکار با بروز مشکلات قلبی - عروقی رابطه دارد. عوامل خطرساز نوظهور بیماری های قلبی – عروقی از قبیل فیبرینوژن و هموسیستئین، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ۸ هفته تمرینات منتخب پیلاتس بر سطوح فیبرینوژن و هموسیستئین زنان چاق غیرورزشکار بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۲۰ زن چاق غیرورزشکار (سن ۶/۳±۶/۲۹سال، شاخص توده بدنی ۶/۱±۶/۳۲ کیلوگرم برمترمربع)، به طور داوطلب شرکت کردند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (فعالیت روزمره) و تجربی (تمرینات منتخب پیلاتس) تقسیم شدند. مداخله گروه تجربی شامل انجام ۸ هفته تمرینات منتخب پیلاتس، ۳ جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۷۵-۶۰ دقیقه بود. قبل و بعد از ۸ هفته تمرینات پیلاتس، از تمامی شرکت کنندگان در حالت ۱۰ ساعت ناشتایی، نمونه خون (۵ سی سی) گرفته شد. سطوح فیبرینوژن و هموسیستئین با استفاده از روش ELISA مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند (۰۵/۰>p). یافته ها: در غلظت فیبرینوژن پلاسما ۹۸/۴۰±۱/۳۴۰ میلی گرم بردسی لیتر (قبل)، در برابر ۶۵/۳۴±۵/۳۰۹ میلی گرم بردسی لیتر (بعد) و هموسیستئین پلاسما (۱۵/۱±۰۱/۱۵ میکرومول برلیتر (قبل)، در برابر ۴۷/۱±۲۶/۱۲ میکرومول برلیتر (بعد)، تفاوت معنی داری مشاهده گردید (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد احتمالا تمرینات منتخب پیلاتس می تواند اثرات مفیدی بر برخی عوامل خطرزای بیماری های قلبی - عروقی داشته باشد.  

Keywords:

Obesity , Fibrinogen , Homocysteine , Females. , چاقی , فیبرینوژن , هموسیستئین , زنان.