تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین-۱، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان

زمینه و هدف: بافت چربی به عنوان یک غده درون ریز، تعداد زیادی ترکیبات واسطه ای تولید می کند که در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی دخالت دارند. امنتین-۱ به عنوان یک آدیپوکاین مفید با توجه به اثرات مطلوبی که روی التهاب، هموستاز گلوکز و جلوگیری از CVD دارد بیشتر توجه محققین را به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین -۱، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۲۰ آزمودنی مرد دارای اضافه وزن و چاق (۲۹/۱±۷۵/۲۲ سال، ۰۸/۱۳±۲۲/۸۹ کیلوگرم، ۹۸/۳±۳۶/۲۸ کیلوگرم برمترمربع) به صورت آزمودنی های در دسترس، انتخاب و به طور تصادفی در گروه های کنترل (۱۰ نفر) و تمرین              (۱۰ نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل ۸ هفته تمرین مقاومتی ( ۴ جلسه در هفته/۶۰ دقیقه در هرجلسه) بود. نمونه خونی قبل و بعد از تمرین جهت ارزیابی متغیرهای خونی گرفته شد. سنجش امنتین-۱ پلاسما به وسیله روش ELISA انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و مستقل در سطح معنی داری، ۰۵/۰>p تحلیل شدند. یافته ها: بعد از ۸ هفته تمرین مقاومتی در گروه تجربی، مقدار سرمی امنتین-۱، افزایش غیرمعنی دار (۷۹/۰=p) و مقادیر non-HDL-c (۰۲۴/۰=p)، TG (۰۱۷/۰=p)، TC (۰۳۲/۰=p) و فشار خون سیستولی (۰۰۲/۰=p)، کاهش معنی داری نشان داد. تغییرات دیگر متغیرها، معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ۸ هفته تمرین مقاومتی باوجود تاثیر مثبت روی برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی (non-HDL-c، تری گلیسرید و کلسترول)، تاثیر معنی داری بر امنتین-۱ و مقاومت انسولینی ندارد.

Keywords:

Resistance Training , Omentin-۱ , Overweight , Obesity , تمرین مقاومتی , امنتین-۱ , اضافه وزن , چاقی