سابقه و هدف:
سلامت معنوی از ابعاد چهارگانه سلامت در انسان است که در کنار ابعاد جسمی، روانی و اجتماعی قرار گرفته و عامل اثرگذار بر ارتقای سلامت محسوب می شود.
خودکارآمدی جنسی با باور فرد در توانایی عملکرد جنسی موثر و تطابق با شریک جنسی خود در ارتباط است و نوعی خودارزیابی و کارآمدی در عملکرد جنسی محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی همبستگی
سلامت معنوی و
خودکارآمدی جنسی در
زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر سنندج در سال ۱۳۹۸ بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی-توصیفی است. جامعه آماری پژوهش
زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر سنندج (۲۸ مرکز و ۳۵ پایگاه) در سال ۱۳۹۸ بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۳۸۴ نفر محاسبه شد که به صورت تصادفی خوشه ای از میان زنان یادشده انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه های سنجش
سلامت معنوی نارنجی،
خودکارآمدی جنسی وزیری و لطفی کاشانی و رضایت زناشویی اینریچ بود. داده های جمع آوری شده در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی شامل آزمون های آماری تی، رگرسیون و همبستگی پیرسون تجزیه وتحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: نتایج نشان می دهد که متغیر سلامت معنوی در
زنان باردار شهر سنندج با مقادیر ۳۳/۴ و بالاتر از میانگین جامعه وضعیت مطلوبی داشت. متغیر خودکارآمدی نیز با مقدار ۲۶/۴ و بالاتر از میانگین جامعه در سطح مطلوبی قرار داشت. میانگین نمره سلامت معنوی ۳۱۰/۰±۳۳/۴ و میانگین نمره
خودکارآمدی جنسی زنان باردار ۴۵۸/۰±۲۶/۴ بود. نتایج تحلیل واریانس نشان داد بین
سلامت معنوی و ابعاد آن با
خودکارآمدی جنسی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۷۲/۰r= و ۰۵/۰P<). همچنین سلامت معنوی توانست
خودکارآمدی جنسی را در
زنان باردار پیش بینی کند. نتایج رگرسیون نشان داد که
سلامت معنوی در بارداری قادر به تبیین ۵۱ درصد از تغییرات
خودکارآمدی جنسی زنان باردار بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان می دهد که
خودکارآمدی جنسی و سلامت معنوی جامعه پژوهش از وضعیت مطلوبی برخوردار بود. همچنین
سلامت معنوی دارای تاثیر مثبت بر
خودکارآمدی جنسی بود.