رتبه بندی زمینه های توسعه اکوتوریسم، گردشگری تاریخی و انسان ساخت در جهت توسعه پایدار منطقه ای (مطالعه موردی استان کرمانشاه)

گردشگری به عنوان فعالیتی که در دنیای امروز توان تاثیرگذاری بر فرایند توسعه متوازن و خردورزانه را در همه عرصه­ ها به نمایش گذاشته، مورد توجه طیف وسیعی از سیاست­گذاران و برنامه ­ریزان نظام ­های سیاسی و مدیران اجرایی در کشورهای مختلف قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، به منظور تحلیل رتبه ­بندی زمینه های توسعه گردشگری از آزمون تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردیده است. بدین منظور ابتدا امکان انجام تحلیل عاملی بر روی نمونه تحقیق، با استفاده از آزمون بارتلت و شاخص کفایت نمونه­برداری KMO مورد بررسی قرار گرفت. مقادیرKMO برابر با ۷۱/۰ به دست آمد. همچنین مقدار آماری آزمون کرویت معادل ۸۴/۲۳۲۳ برآورد شد که سطح معنی­داری آن کمتر از ۰۰۱/۰ می باشد. بنابراین علاوه بر کفایت نمونه ­برداری، اجرای تحلیل عاملی نیز مقبول است. همین طور از آزمون T تک نمونه­ای جهت بررسی و رتبه­ بندی شهرستان­­های استان استفاده شد. نتایج در بخش جاذبه­ های انسان­ساخت نشان داد که شهر کرمانشاه از نظر جاذبه های انسان ساخت دارای وضیعت مطلوبی می باشد. همچنین نتایج این آزمون در بخش گردشگری تاریخی و فرهنگی برای شهرستان های کرمانشاه، پاوه، دالاهو، هرسین ، و صحنه به ترتیب برابر با  ۹۰/۴، ۶۹/۴،  ۸۹/۳  ، ۱۲/۳ ، ۰۱/۳ می­ باشد. در نهایت در بخش گردشگری طبیعی این شاخص برای تمامی شهرهای کرمانشاه به استثناء شهر سرپل ذهاب، قصر شیرین، اسلام آباد غرب و سنقر در وضعیت مطلوبی قرار دارد. یافته ­های حاصل از آزمون فریدمن  نشان می ­دهد که در همه شهرستان ­ها به استثنای شهرستان ­های سرپل ذهاب، قصرشیرین، اسلام آباد و کنگاور شاخص ­های طبیعی در رتبه اول قرار دارد و در بقیه شهرستان ­ها نیز به غیر از شهرستان قصرشیرین جاذبه­ های طبیعی در اولویت دوم برنامه­ ریزی­ ها قرار دارد. نتایج حاصل از آزمون کروسکال والیس در بخش گردشگری انسانی نشان می­دهد که بین شهرستان­ ها از نظر شاخص­ های گردشگری انسان ساخت تفاوت فاحشی وجود دارد.

Keywords:

گردشگری , کروسکال والیس , تحلیل عاملی , توسعه پایدار , استان کرمانشاه