الگوی سنجش تاب آوری ملی در ج.ا.ایران

سیستم حکمرانی با مفهوم تاب آوری در هم تنیده است و مطالعات متاخر حوزه سیاست گذاری در بسیاری از کشورها به این سمت سوق یافته است. بدین منظور، این مقاله به استخراج الگوی سنجش تاب آوری ملی در ایران می پردازد. جامعه آماری این تحقیق، همه شهروندان بالای ۱۸ سال ساکن تهران بوده و برای گردآوری اطلاعات از روش های اسنادی و پیمایشی و تکنیک مصاحبه بسته استفاده شده است. داده های گردآوری شده با نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. با آزمون تحلیل عاملی اکتشافی، عوامل اصلی ذیل سازه تاب آوری ملی شناسایی و برای استخراج الگو، از آزمون تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. با نتایج حاصل شده، الگوی سنجش تاب آوری ملی در ایران با ۴ عامل و ۹ زیرعامل به دست آمد که دربرگیرنده تاب آوری اجتماعی (میل به مشارکت اجتماعی، امید اجتماعی)، تاب آوری اقتصادی (کفایت اقتصادی، پنداشت از عدالت)، تاب آوری سیاسی (میل به مشارکت سیاسی، اعتماد به صداقت و کارآمدی دولت، وفاداری ملی) و تاب آوری روانی (رواج صفات اخلاقی ، شادابی و نشاط) است.

Keywords:

انعطاف پذیری , تاب آوری ملی , شاخص های جهانی , مخاطرات , مشارکت اجتماعی