تاثیر روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر مکانیسم های دفاعی نوجوانان دارای اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی یک از شایع ترین اختلالات اضطرابی نوجوانان است که به صورتاضطراب غیر واقعی و نگرانی بیش از حد در مورد جدایی از چهره های دلبستگی اصلی،مانند والدین بیان میشود. این اختلال ممکن است با پیامدهای منفی متعددی همراه باشد.لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رواندرمانی پویشی فشرده کوتاه مدت برمکانیسم های دفاعی نوجوانان دارای اختلال اضطراب جدایی انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و از نظر روش یک مطالعه شبه تجربی با طرح پیش آزمون _ پس آزمونو گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه دومدارای اختلال اضطراب جدایی شهرستان خلخال در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بود. نمونهپژوهش ۳۰ دانش آموز دارای اختلال اضطراب جدایی بود که به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل )هر گروه ۱۵ نفر( جای دهی شدند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب جدایی مارچ و همکاران (۱۹۹۷) ومکانیسم های دفاعی آندروز و همکاران (۱۹۹۳) استفاده شد. داده های پژوهش با تحلیلکوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که روان درمانی پویشیفشرده کوتاه مدت می تواند به طور معناداری موجب کاهش مکانیسم های دفاعی ناسازگار(سبک روان آزرده و سبک رشد نیافته) و بهبود سبک رشد یافته در نوجوانان دارای اختلالاضطراب جدایی شود. با توجه به نتایج حاصله در این رویکرد درمانی اشخاص با احساساتخود مواجه شده و شیوه های منطقی تری را برای کنار آمدن با تجربه ها و احساسات خودیاد می گیرند که موجب کاهش مکانیسم های ناسازگار می شود. لذا توصیه می شود افرادمتخصص در این حیطه برای کاهش مکانیسم های دفاعی ناسازگار از برنامه های روان درمانیپویشی کوتاه مدت فشرده در کلینیک های بالینی استفاده کنند.

Keywords:

روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت , مکانیسم های دفاعی , اختلال اضطراب جدایی