مدل سازی سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان بویراحمد
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 151
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JGSKH-14-33_007
تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1401
Abstract:
مدلسازی توسعهیافتگی، ابزاری کارآمد در ایجاد شناخت کافی از سرزمین و پراکنش توسعه آن است. از این رو، هدف پژوهش حاضر مدلسازی سطوح توسعهیافتگی مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان بویراحمد است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر تجزیه و تحلیل عددی دادهها، تحقیقی کمی است که به شیوه پیمایش صورت پذیرفته است. جامعهی آماری پژوهش، روستاهای ۲۰ خانوار و بالاتر بخش مرکزی شهرستان بویراحمد (۸۹ روستا)است که ۵۶۶ خانوار، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها، افزون بر اسناد (سالنامههای آماری استان و گزارشهای بایگانی شده)، پرسشنامه محقق ساخته به کار رفت. ضریب آلفای کرونباخ (۵۶۱/۰- ۹۵۵/۰) به دست آمده، از بهینهگی پرسشنامه حکایت داشت. به منظور مدلسازی سطوح توسعهیافتگی، با نگرشی انداموار شاخصها انتخاب و از تئوری مجموعههای فازی، تحلیل سلسله مراتبی و روش وایکور استفاده به عمل آمد. مقاله حاضر رویکرد جدیدی برای سنجش درجهی توسعهیافتگی مناطق ارایه میدهد. در واقع در این رویکرد روستاها بر مبنای ایدهآلهایی مورد سنجش قرار میگیرند که وضعیت آنها از لحاظ توسعهیافتگی مشخص است. تحلیل نتایج حاصل از رویکرد مذکور نشان داد که روستاهای مورد مطالعه با میانگین درجهی توسعهیافتگی ۳۸۷/۰ (دامنه میانگین بین صفر و یک) در وضعیت نامناسبی از لحاظ توسعهیافتگی قرار دارند. فزون بر آن، بالاترین درجهی توسعهیافتگی به روستای سرابتاوه (۶۳۵/۰) تعلق دارد به نحوی که این روستا به ۶۳ درصد از سطح ایدهآل شاخصهای مورد بررسی دسترسی دارد. همچنین روستای گاوبرگ با درجهی توسعهیافتگی ۱۸۲/۰ در انتها قرار دارد که بیان کنندهی وضعیت بحرانی آن روستا میباشد.
Keywords:
Authors
فرزاد کریمی
کارشناس ارشد توسعه ی روستایی، دانشکده ی کشاورزی، دانشگاه یاسوج
مصطفی احمدوند
استادیار ترویج و توسعه ی کشاورزی، دانشکده ی کشاورزی، دانشگاه یاسوج