مبانی صلاحیت و مکانیزم پذیرش دعوا در دیوان کیفری بین المللی

در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۸ میلادی در کنفرانس رم، اساسنامه دیوان کیفری با امضاء ۱۲۰ کشور به عنوان یک معاهده بین المللی حیات حقوقی یافت و در نتیجه آن مقرر گردید تا پس از شصتمین روز از تاریخ تودیع شصتمین سند از اسناد مربوط به تصویب از سوی دولت ها، مفاد اساسنامه  قابلیت اجرایی یابد. در اساسنامه به مقرراتی که برای تاسیس یک محکمه بین المللی لازم است پرداخته شده است، از جمله مقررات مربوط به صلاحیت ها، قابلیت پذیرش دعوا در دیوان، اصول عمومی حقوقی کیفری، ترتیب رسیدگی، محاکمه، انتخاب قضات و...، که در نتیجه مباحثات فشرده نمایندگان دولت های امضاءکننده اساسنامه به تصویب رسیده است. در این مقاله سعی شده ضمن تبیین صلاحیت دیوان کیفری بین المللی، به مفهوم قابلیت پذیرش دعوا و تعیین ارکان و عناصر اعمال آن، در رسیدگی به یک وضعیت بحرانی که می تواند متضمن جرم یا جرایم داخل در صلاحیت دیوان کیفری باشد پرداخته شود و نحوه تمییز این دو مفهوم در اساسنامه رم و زمان اعمال هر یک از مفاهیم فوق در روند رسیدگی به موضوعات کیفری مشمول صلاحیت دیوان مشخص شوند.

Keywords:

دیوان کیفری بین المللی , اساسنامه رم , اصل صلاحیت تکمیلی , قابلیت پذیرش دعوا