بررسی رابطه توانمندسازی بر ارتقای کیفیت زندگی شهروندان حاشیه نشین محله همت آباد اصفهان

در چندین دهه اخیر، توسعه شهرنشینی با خود معضلاتی را به همراه داشته که حاشیه نشینی یکی از این مسائل اجتماعی بوده است. مسئله اصلی در بین حاشیه نشینان، پایین بودن سطح کیفیت زندگی آنان است؛ به همین دلیل نظریه پردازان حوزه شهری معتقدند با توانمندسازی ساکنان محلی در محلات حاشیه نشین شهری می توان کیفیت زندگی آنان را بالا برد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمندسازی بر ارتقای کیفیت زندگی شهروندان محله همت آباد اصفهان است که برای رسیدن به اهداف پژوهش از نظریه فیترمن استفاده شده است. پژوهش حاضر مبتنی بر رویکرد کمی از نوع راهبرد پیمایش (توصیفی- همبستگی) بوده است. جامعه آماری ۱۵۴۸۸ نفر از شهروندان محله همت آباد بوده اند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای ۳۷۱ نفری از آن ها مورد بررسی قرار گرفته اند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که اعتبار آن از طریق صوری و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ-کیفیت زندگی (۹۰/۰)، احساس شایستگی (۹۰/۰)، احساس موثربودن (۷۲/۰)، معناداربودن (۸۶/۰)، حق تعیین سرنوشت (۷۰/۰)- به دست آمده است. همچنین برای تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار Spss۲۴ استفاده و برای تجزیه وتحلیل یافته ها از آماره های توصیفی و استنباطی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که میزان کیفیت زندگی ساکنان محله همت آباد از متوسط میانگین پایین تر بوده است. نتایج حاصل از فرضیات پژوهش بیان می کند که بین توانمندسازی و کیفیت زندگی (۶۸/۰) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین تحصیلات، درآمد و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتایج به دست آمده از مدل رگرسیونی پژوهش نشان داد که متغیر توانمندسازی با بتای β=۶۴ توانسته است ۳۸ درصد از واریانس متغیر کیفیت زندگی را تبیین کند.

Keywords:

توانمندسازی , کیفیت زندگی , تحصیلات , درآمد , همت آباد