اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال کاری دانش آموزان
Publish place: Educational Development of Jundishapur، Vol: 9، Issue: 0
Publish Year: 1397
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 373
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_EDJ-9-0_009
Index date: 22 October 2022
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال کاری دانش آموزان abstract
اهمالکاری تحصیلی مشکل رفتاری شایع در محیطهای آموزشی است که دارای پیامدهای منفی تحصیلی بوده و بررسی و شناسایی عوامل موثر بر آن حائز اهمیت است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمالکاری دانشآموزان است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیهی دانشآموزان مقطع دوم متوسطه دبیرستان شهید صادقی تهران در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ است.نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانشآموز(۱۵ نفرگروه آزمایش، ۱۵ نفر گروه کنترل) از کسانی که دارای یک انحراف بالاتر از میانگین از پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی کسب کرده بودند و به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. برای اندازهگیری متغیرها، پرسشنامه اهمالکاری سولومون و راثبلوم(۱۹۸۴) برای هر دو گروه اجرا شد و دادههای به دستآمده از از اجرای پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تکمتغیری نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش اهمالکاری دانشآموزان در مقایسه با گروه کنترل در پسآزمون بوده است. بنابراین؛ مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند جزء برنامههای مداخلاتی مراکز مشاوره مدارس به منظور کاهش اهمالکاری گروههای هدف قرار گیرد.
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال کاری دانش آموزان Keywords:
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال کاری دانش آموزان authors
نجف طهماسبی پور
عضو هیئت علمی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهید رجایی، تهران، ایران.
صادق نصری
عضو هیئت علمی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران.
سعیده دروگر
کارشناس ارشد مشاوره، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :