گذری از حماسه به فیلم نامه(با محوریت داستان رستم و اسفندیار)

چکیده   داستان فصل مشترک میان ادبیات و بسیاری از هنرهاست. هنرهایی چون تئاتر، سینما و حتی نقاشی و موسیقی؛ اما داستان برای تبدیل شدن به فیلم­نامه باید دارای ویژگی­هایی باشد که ابتدایی­ترین آن تصویری بودن داستان ادبی مورد نظر است؛ زیرا تصویر برآمده از وصف شاعر یا نویسنده جان­دار­ترین عنصری است که بیننده را به درک موقعیت مکانی و زمانی می­رساند. از این رو در مقاله حاضر با گزینش روش توصیفی- تحلیلی سعی شده است با تمرکز بر عناصر «تصویر» و «داستان» که از مهم­ترین عوامل ساختاری در شکل­گیری فیلم­نامه است، از آمادگی و قابلیت داستان­های شاهنامه در برگردان به قالب فیلم­نامه داستانی سخن گفته شود. بدین منظور با تعریف کلیاتی چون تصویر (اعم از حماسی و سینمایی)، داستان و فیلم­نامه بحث را آغاز کرده و در ادامه با طبقه­بندی و شرح ساختار داستانی فیلم­نامه که بیش­تر مبتنی بر عناصر تصویری و داستانی چون صحنه، شخصیت، پی رنگ، مضمون، و گفت و گو است، بحث را پی گرفته و در این میان با نشان دادن نمونه­هایی از داستان رستم و اسفندیار شاهنامه و تطبیق ساختار داستانی آن با ساختار فیلم­نامه و آوردن نمونه­هایی از تصویرسازی در این داستان، پژوهش به سرانجام می­رسد. نتیجه حاصل از پژوهش نشان می­دهد شاهنامه فردوسی و به طور اخص داستان رستم و اسفندیار به دلیل توصیفات فردوسی که بر مبنای ویژگی های حماسه سروده شده است توانایی هم­راهی با رسانه سینما را دارد. ازاین رو شاهنامه برای تبدیل به فیلم­نامه سینمایی ممکن است از منظر تصویر، صحنه پردازی و شخصیت­پردازی مورد بررسی قرار بگیرد.

Keywords:

شاه نامه , تصویرحماسی , فیلم نامه , رستم و اسفندیار