تاثیر نوگرایی بر معماری جداره های خیابان های شهر تهران در دوره قاجار (نمونه موردی خیابان لاله زار)

در دوره قاجار معماری به تبع نوگرایی چهره ای برونی می یابد و خیابان در مفهوم جدید خویش لبه های خود را برای جای دهی عناصر خدماتی بر می گزیند. این معماری که در تعامل با خیابان و با داشتن توجه به نمای رو به خیابان شکل گرفته است. به تقلید از معماری اروپا و با استقرار عناصر در لبه های خیابا نهای جدیدالاحداث، نماهایی شکل گرفتند که علی رغم غیربومی و نوظهور بودن، تقارن و هارمونی مناسبی داشتند و همین امر نوعی وحدت و یکپارچگی به نمای خیابان م یبخشید. بدنه میدان توپخانه و خیابانهای لاله زار و باب همایون نمونه های مناسبی در این زمینه هستند. این نوشتار، از طریق روش توصیفی و تحلیل محتوایی مرور متون و استفاده از اسناد تصویری، به این تنیجه رسیده است که با استقرار عناصر در لبه های خیابان های جدیدالاحداث، نماهایی شکل گرفتند که علی رغم غیربومی و نوظهور بودن تقارن و هارمونی مناسبی داشتند و همین امر نوعی وحدت و یکپارچگی به نمای خیابان بخشیده است.

Keywords:

قاجار , نوگرایی , جداره های شهری , لاله زار