پنبه وسواس بیرون کن ز گوش

هدف غایی عارف از تحمل ریاضت ها و طی سلوک، رسیدن به یقین است که آن را به نام ها و عنوان های دیگر نیز خوانده اند اما یقین را نه با نام کار است و نه با عنوان؛ باید دریافت و چشید و فهمید. یقین؛ به قلب اطمینان، به دل آرامش، به جان قرار و به زندگی، امید می بخشد و مرگ را دروازه ای به سوی آرزوها می سازد. جهان آخرت را نزدیک و حب نفس را از ساحت انسانی به دور می دارد. نقطه مقابل آن وسوسه و تردید است و سیر آن برخلاف یقین. مولانا، دست یابی به یقین و رهایی از تردید را موکول به هدایت خداوند و خواست واقعی سالک می داند و غرض از سرودن و ارائه مثنوی معنوی را وصول بدان سرمنزل می انگارد. نگاهی به تلاش های مولانا در این جهت، سرلوحه کار این مقاله است که به جای پرداختن به تعاریف و نظرات گوناگون و اغلب تکراری، می کوشد که از بیان شیوا و عاشقانه پیر بلخ یاری جوید. تا چه قبول افتد.

Keywords:

Certainty , Attainment , temptation