تاثیر فعالیت استقامتی بر بیان miR-۱ عضلات اسکلتی کند و تند انقباض در رت های نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: microRNA-۱ (miR-۱)، در فرآیندهای سلولی متفاوتی درگیر است، اما هنوز تاثیر فعالیت استقامتی بر بیان آن در عضلات اسکلتی تند و کند انقباض روشن نشده است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر یک دوره فعالیت استقامتی بر بیان miR-۱ عضلات اسکلتی کند و تند انقباض در رت های نر نژاد ویستار انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۱۴ رت با وزن ۲۰±۱۱۳ گرم تحت شرایط کنترل شده (آزمایشگاه حیوانات دانشگاه تربیت مدرس، سال ۱۳۹۲) نگهداری و بعد از آشناسازی (با وزن ۲۴±۲۳۱ گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۷ سر) و تجربی (۷ سر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی (۳۰ متر در دقیقه، ۵۰ دقیقه در هر جلسه، ۶ جلسه در هفته به مدت   ۱۴ هفته) را روی تردمیل اجرا کرد و ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه، همراه با گروه کنترل، بیهوش و تشریح شدند، سپس عضله نعلی و EDL آنها خارج گردید. با استفاده از روش           Real time-PCR، سطح بیان miR-۱ اندازه گیری شد. در ادامه، داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تی، ارزیابی و مقایسه گردید. یافته ها: طبق نتایج آزمون تی، میانگین بیان miR-۱ عضله نعلی و EDL گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در اثر ۱۴ هفته تمرین استقامتی به ترتیب ۴۸/۴ و ۷۷/۲ برابر افزایش یافت که این افزایش در سطح ۰۱/۰p<، معنی دار بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد فعالیت استقامتی باوجود تفاوت در ایجاد نوع تنش عضله و خصوصیات تار عضلانی، تاثیر مشابهی بر بیان miR-۱ عضلات تند و کند انقباض دارد.

Keywords:

Physical endurance , Muscle fibers , Skeletal , Muscle , Sports. , استقامت جسمی , تارهای ماهیچه ای , ماهیچه اسکلتی , ورزش.