درگیری گیرنده های وانیلوئیدی در خاصیت ضدالتهابی عصاره هیدروالکلی گلهای حرارت دیده پایه ماده گیاه شاهدانه در موش صحرایی

زمینه و هدف: کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله با فعال سازی گیرنده های سیستم اندوکانابینوئیدی در سطح سیستم عصبی مرکزی و بافت های محیطی، این سیستم را فعال می کنند. در این تحقیق اثر برهمکنش کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله با کپسایسین در سطح مرکزی و نالوکسان در سطح سیستمیک بر حجم ادم التهابی پا ناشی از تزریق کف پایی فرمالین بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (۲۵۰-۲۰۰گرم) استفاده گردید. برای بررسی اثر برهمکنش با سیستم اوپیوئیدی، عصاره هیدروالکلی گیاه (دوز ۵۰ میلی گرم برکیلوگرم)، نالوکسان (دوز ۲ میلی گرم برکیلوگرم) و همزمان عصاره و نالوکسان به صورت درون صفاقی تجویز شدند، برای بررسی اثر برهمکنش با سیستم وانیلوئیدی، عصاره (دوز ۰۱/۰ میلی گرم بر۱۰ میکرولیتر)، کپسایسین (دوز ۰۰۲/۰ میلی گرم بر۱۰ میکرولیتر) و همزمان عصاره و کپسایسین به صورت نخاعی تجویز شدند. حجم پا قبل از تجویز و یک ساعت پس از تزریق کف پایی فرمالین، به روش پلتیسومتری برای سنجش میزان ادم التهابی اندازه گیری شد. یافته ها: تجویز درون صفاقی عصاره به تنهایی و همراه با نالوکسان، حجم ادم التهابی پا را کاهش داد (۰۰۱/۰p<). ازطرفی، کپسایسین منجر به افزایش حجم ادم التهابی شد (۰۱/۰p<)، اما تجویز نخاعی عصاره به تنهایی و همراه با کپسایسین، حجم ادم التهابی پا را کاهش داد (۰۱/۰p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کانابینوئیدهای دکربوکسیله موجود در عصاره هیدروالکلی با فعال کردن گیرنده های CB۱ و CB۲ و غیرحساس نمودن گیرنده TRPV۱، افزایش ادم التهابی ناشی از کپسایسین را کاهش می دهند. در مقابل، تجویز نالوکسان اثر کاهشی عصاره را بر ادم التهابی پا آنتاگونیزه نکرده، و این احتمال وجود دارد که تاثیر عصاره، از مسیر گیرنده های اپیوئیدی اعمال نشده باشد.

Keywords:

Cannabis sativa , Receptors , Cannabinoid , Naloxone , Capsaicin , شاهدانه , گیرنده های کانابینوئیدی , نالوکسان , کپسایسین.