پیش بینی انجام خودآزمایی سرطان پستان در نمونه ای از دانشجویان پرستاری و مامایی شهر قم با استفاده از مدل اعتقادی بهداشتی

زمینه و هدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان در زنان است. خودآزمایی پستان، ماموگرافی و معاینات کلینیکی پستان، سه روش موثر برای پیشگیری ثانویه این بیماری است. مطالعه حاضر با هدف پیش بینی انجام خودآزمایی پستان در دانشجویان پرستاری و مامایی شهر قم با استفاده از مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بر روی دانشجویان رشته پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم و دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم از اسفندماه سال ۱۳۹۱ تا خردادماه سال ۱۳۹۲ انجام شد. تعداد ۱۱۳ دانشجو به روش نمونه گیری سهمیه ای وارد مطالعه شدند. به منظور ارزیابی شرکت کنندگان، از پرسشنامه فارسی مدل اعتقاد سلامتی Champion استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری ۰۵/۰ صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی ۱۱۳ دانشجوی تحت مطالعه ۷/۳±۵/۲۲ سال بود. از این تعداد ۵۴% دانشجویان رشته مامایی و ۴۶% رشته پرستاری بودند. ۲/۶۳% از دانشجویان خودآزمایی پستان را انجام دادند و در ۸/۳۶%، خودآزمایی پستان به طورکلی انجام نشد. بین سازه های حساسیت درک شده، موانع درک شده و خودکارآمدی در افرادی که خودآزمایی را انجام ندادند با افرادی که انجام دادند، اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰p<). در زمینه پیش بینی انجام خودآزمایی پستان نیز تنها سازه حساسیت درک شده و خودکارآمدی در انجام خودآزمایی نقش داشت. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد خودکارآمدی و حساسیت درک شده، مهم ترین پیش بینی کننده های انجام خودآزمایی پستان هستند. بنابراین می توان در برنامه های آموزشی با افزایش خودکارآمدی، مهارت آموزی و ایجاد احساس خطر بیشتر، میزان انجام خودآزمایی پستان را افزایش داد.

Keywords:

سلامت روان , اختلالات روان , دانشجویان پزشکی , قم , ایران