بررسی کلینیکی میزان آلودگی ابزار استریل با استافیلوکوکوس اورئوس، در جراحی های طولانی مدت ارتوپدی

زمینه و هدف: حدودا ۵% از بیماران تحت عمل جراحی، دچار عفونت محل جراحی (SSI) می شوند که خود باعث افزایش اقامت در بیمارستان، به مدت ۷/۹ روز می شود. این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی ابزار استریل با استافیلوکوکوس اورئوس، در جراحی های طولانی مدت ارتوپدی صورت گرفت. روش بررسی: در پژوهش حاضر به صورت یک مطالعه آینده نگر، از ۲۴۵ نمونه ابزار استریل، نمونه برداری شد. نمونه های آلوده در هر ساعت، از بین نمونه های ساعت بعدی کنار گذاشته شدند. سپس حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس به روش انتشار دیسک، توسط ۱۴ آنتی بیوتیک و با رعایت اصول CLSI تعیین گردید. همچنین حداقل غلظت ممانعت کنندگی (MIC) سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک متی سیلین به روش میکرودایلوشن بررسی و PCR برای ژن mecA انجام گرفت. دا ده ها و نتایج با استفاده از آزمون آماری مربع کای دو تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنی داری ۰۵/۰> pدر نظر گرفته شد. یافته ها: از مجموع ۱۱۰ نمونه ای که بلافاصله پس از باز شدن پوشش استریل گرفته شد، ۵ کشت مثبت (۵۴/۴%) به دست آمد. برای ۹۱ نمونه گرفته شده یک ساعت پس از عمل، ۱۰ (۹۸/۱۰%)، برای ۳۲ نمونه؛ ۲ ساعت پس از عمل ۵ (۶۲/۱۵%) و برای ۱۲ نمونه؛ ۳ ساعت پس از عمل، یک آلودگی (۳۳/۸%) ثبت شد. در آنتی بیوگرام انجام شده، بیشترین مقاومت سویه ها به سفتازیدیم (۷۱/۸۵%) بود، و تمامی آنها به ونکومایسین حساس بودند (۱۰۰%). در آزمون MIC، ۳۸/۵۲% سویه ها نسبت به متی سیلین مقاوم و در روش PCR، ۶۶/۶۶% سویه ها، دارای ژن mecA بودند. نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای آلودگی با S. aureus در ابزار استریل، پیشنهاد می شود که پوشش سینی های حاوی ابزار استریل تا زمانی که به صورت اختصاصی به آنها نیاز نیست، باز نشوند. 

Keywords:

Orthopedic-Surgery , Surgical Wound Infection , Staphylococcus aureus , جراحی ارتوپدی , عفونت زخم های جراحی , استافیلوکوکوس اورئوس